Hier is dan eindelijk de poort met het 'paard', waar de Iraanse toerist van mijn vorige foto zo lang bleef hangen. De poort moest toegang geven tot een plein voor de zaal met de honderd zuilen, een ontvangsthal. Voor de poort zie je er een staan, bovenop de zuilen stond ook vaak een 'paard'.

Aanvulling Rein.: De poort heeft echter stieren als versiering, zoals dat ook gebruikelijk was in het Assyrische Rijk. Van de kop die je op jouw foto ziet zijn de hoorns verdwenen, maar de gaten zijn nog zichtbaar. Ook op de zuilen van de Apadana rustten ooit ook stierenkapitelen, beslist geen paarden. Van die kapitelen zijn er ter plaatse en in musea nog enkele te zien.


De paarden waar ik het over heb komen wel voor op de graven van de Perzische koningen. De grote paarden uit de oudheid waren kleiner dan het moderne rijpaard dat wij nu kennen. Het hoofd lijkt op een ramshoofd. Deze paarden leefden in de regio Kermanshah en werden daar gefokt voor hun specifieke eigenschappen. Zij werden door de Perzische koningen zowel bij ceremonies als voor de leeuwenjacht veelvuldig gebruikt. De snelheid, wendbaarheid, moed en kleine stokmaat maakte dit ras ideaal bij de aangespannen boogjacht op leeuwen. De soort bestaat nog onder de naam Kaspisch paard.

Maar er is nog meer te zien in Persepolis; op mijn volgende foto gaan we naar de poort van alle naties.