We lopen nog steeds door de middeleeuwse lemen stad Rayen in de provincie Kerman (zie vorige foto).
Nu zijn we binnen de vesting, we staan op het dak van een wat luxer huis.Het bouwmateriaal in de hele stad bestaat uit Adobe, een mengsel van zand, water, klei en stro of mest bestaat. Je ziet in de muren duidelijk vezels zitten. De koepel van steen hoort bij de watervoorziening van de stad. Hieronder zit een verticale schacht, de z.g qanat, die verbonden is met een ondergronds kanaal,waar water in stroomt dat uit waterhoudende lagen komt. De qanats zijn gemiddeld negen tot 15 meter diep, maar dit kan oplopen tot 30 meter. De totale lengte van deze ondergrondse wateraders kan oplopen tot tienduizenden kilometers, hoewel vele niet langer dan een kilometer zijn. Zo worden droge gebieden van water voorzien, terwijl de verdamping laag is.
Helaas zijn gebouwen die met adobe worden gebouwd kwetsbaar. Zo werd tijdens een aardbeving in het verder gelegen Bam de citadel zwaar beschadigd en de watervoorziening geblokkeerd, waardoor zelfs de olijfbomen stierven.
Als je meer over de waterhuishouding in Iran wilt weten, ga dan naar het watermuseum in Yazd, waar je een goed beeld krijgt van de ontwikkeling van de watervoorziening.