Geen voortrazend verkeer meer dat je in een flits aan de linkerzijde doet inhalen. Geen opschrikkend getoeter van rechts meer. Niet langer benzinedampen inademen die door geopende raampjes je neus binnendringen. Hier adem je slechts rust en en verwelkomen je zintuigen de geluiden van het oerwoud.
Deze prachtige, wat verscholen plek heet Tangkahan en bereik je slechts na urenlang gestuiter op een weg die meer gat is dan weg. Hier ontmoeten we een paar jongens die ons vlotjes gaan overzetten naar de andere zijde van de mooie, brede en zachtstromende rivier. Het is de enige manier om bij ons hutje te komen en het bouwwerk dat op lege olievaten rust oogt een tikje wiebelig. Maar het gaat prima en we zullen later nog meer gebruik hiervan maken en dat voor slechts een paar centen per oversteek.
Het is een ontmoeting met een andere cultuur, een weg van de bewoonde wereld gevoel bekruipt je hier, geen licht en elektriciteit 's avonds na tienen en het pikkedonker van het oerwoud omhelst je in je slaap om je 's ochtends weer wakker te kietelen met de glimlach van Sumatra