Tangkahan, Sumatra 2011.

Over en uit met de waterpret. Moeder olifant (kortweg Mo) loopt bedaard het water uit. Kleintje olifant (Ko) denkt een kortere route te hebben gevonden. Ko is daarbij heus niet eigenwijs. Nee, dat zie je verkeerd. Ko is ondernemend, heeft uit betrouwbare bron vernomen dat je vooral niet het gebaande pad moet nemen. Zo saai! Dus Ko zwaait zijn voorpoten over de boomstam, vervolgens zijn buikje en dan de achterpoten. Maar die weigeren. Of nou, die redden het niet. Ai Ko, onhandige actie :-)
Gelukkig is daar de mahout. Die biedt Kootje de helpende hand. Of twee.

Een mahout is een man (zelden een vrouw, vraag me niet waarom) die nagenoeg een wordt met zijn olifant. Mahout zijn is een levenswijze. Olifant en mahout communiceren met elkaar via observatie, via lichaamstaal, gesproken en ongesproken taal. De mahout kent zijn olifant van haver tot gort. Hij ziet elke verandering in gedrag, hoe klein ook. Hij verzorgt de olifant, voorziet hem van alles wat hij nodig heeft, weet wanneer het dier in stress is voordat er uiterlijke signalen zijn.

Uiterlijke signalen zijn er hier genoeg, maar van stress was gelukkig geen sprake. Slechts jeugdige onbezonnenheid :-)