Het mag duidelijk zijn dat deze jongen (nog) niet de verkoopgenen van zijn mama heeft. Waar moeder ons lange tijd bij haar koopwaren weet te houden (eerder geplaatste foto "Vliegende specerijen"), zit haar zoon lichamelijk gezien ook bij de Indonesische lekkernijen. Geestelijk zit hij echter in een heel andere wereld. Een virtuele zeg maar. De bizarre electronische geluiden van het spelletje maken dat de gember opeens op een alien gaat lijken... Dan wordt het na een tijdje stil. Game over? Dat wel. Maar hij gaat vrolijk verder met zijn verslaving en begint dapper aan een nieuwe poging om verder te komen dan de vorige keer. En al die tijd zijn zijn duimen het enige dat beweegt aan hem...