Pulau Weh is een klein paradijsje helemaal in het noorden van Sumatra. Het eiland ligt op een uurtje varen vanaf de stad Banda Aceh en kent zeer kleinschalig toerisme. Tijdens de tsunami zijn de kleine toeristenstrandjes geheel overspoeld en de aanwezige homestays verwoest, maar de mensen hebben het inmiddels weer opgebouwd. R. en ik verbleven in 2009 in zo'n homestay, het eigenlijke huis van een lieve familie die zelf achter hun kleine restaurantje woonde zodat ze hun huis konden verhuren en zo wat extra geld konden verdienen. Dit geld was nodig voor de operaties van het dochtertje van de familie, Dede, die een hazenlip had (ik heb een jaar geleden ook een korte blog over Dede en haar familie geschreven). Het huis bestond uit één grote kamer met aangrenzend een eenvoudige badkamer en een enorme veranda waar R. en ik heerlijk konden zitten en uitkijken over de blauwe zee. Op zondag was het nog leuker om hier te zitten en te kijken, want dan kwamen de mensen van het vasteland naar het eiland om een dagje te ontspannen, te picknicken, te zwemmen of zoals deze kleine jongen met zijn oma op een grote schommel-band op het strand te spelen