Deze oude vrouw van de stam Toba-Batak in het Noord-Sumatraanse dorp Pematang Purba, een traditioneel dorp waar eens de Simalungun koningen verbleven, zat heerlijk te kauwen op een betelnoot. De betelnoot (of Arekanoot) is al eeuwen geliefd om zijn opwekkende werking. In het Verre Oosten wordt de onrijpe noot veel gekauwd. In Indonesië noemt men dit het kauwen van de "Sirih-Pinang". Door bepaalde bestanddelen kleurt bij het kauwen het speeksel vuurrood. Bij chronisch gebruik verkleuren daardoor ook de tanden (voorzover nog aanwezig). Na het kauwen worden de smakeloos geworden resten uitgespuugd. Dit zorgt voor rode spuugplekken op de grond. Omdat dit een smerig gezicht is, is het kauwen van betel verboden op sommige openbare plekken.