Dit lieve, vrolijke en verwaaide meisje ontmoette ik op het strand van Kuta Lombok. Ze was tussen de kleurige vissersboten aan het spelen met een aantal vriendjes, vriendinnetjes, broertjes en/of zusjes. Zij en hun families wonen in kleine huisjes of houten hutjes aan het strand. Het is een soort wijkje waar de huizen heel dicht op elkaar staan en waar kriskras nauwe straatjes doorheen lopen. Ik ben twee avonden door dit wijkje gelopen om de sfeer te proeven en een babbeltje met mensen te maken. Zo sprak ik een mevrouw die in een enorme vijzel sambal aan het maken was. Ze vertelde me wat er allemaal in zat, in het Indonesisch en door dingen aan te wijzen. Op andere plekken waren mensen kippen aan het koken of een spelletje kaart aan het doen. In grote drommen bij elkaar speelden ze een voor mij onbegrijpelijk spel. En dan waren er dus nog de kinderen die in de “tuin” van hun huis, het strand, aan het spelen waren en die maar al te graag op de foto wilden.