Dajak (Indonesisch: Dayak) is een verzamelnaam voor een aantal volkeren in de binnenlanden van het eiland Borneo, dat verdeeld is tussen Indonesië (Kalimantan), Maleisië (Sarawak en Sabah) en Brunei. Zij tellen tussen de twee en de vier miljoen mensen en vormen daarmee ongeveer een kwart van de bevolking van het eiland.
De naam "Dajak" is dus een exoniem en wordt niet door de Dajak zelf gebruikt. Zij identificeren zich als leden van de verschillende stammen. Deze hebben dan ook elk een eigen taal of dialect, zoals Iban, Kenyah en Ma'anjan, een eigen cultuur, eigen gewoontes en eigen mate aan contact met de buitenwereld. De grootste van deze groepen is de Iban. Zij wonen verspreid over Brunei, Sarawak en in het westen van Kalimantan.
De Dajaks bouwen traditionele grote, langwerpige huizen (longhouses), waarin een hele clan, bestaande uit een groot aantal gezinnen, samenwoont.
Van oorsprong hebben de Dajaks een animistische religie waarin de natuur, geesten en voorouderverering centraal staan. Veel Dajaks hebben zich bekeerd tot het christendom.
In het verleden waren de Dajak berucht als koppensnellers Tot zo’n honderd jaar geleden was het heel normaal om de hoofden van vijanden af te hakken en op een paal te zetten. Het Nederlandse koloniale bestuur en de Indonesische autoriteiten hebben deze praktijk echter grotendeels onderdrukt.
De man op de foto is van de Iban stam , hij heeft een blaaspijp in zijn hand waarmee in gif gedoopte pijltjes gebruikt worden.
Het was een bijzondere ervaring om deze stam in Sarawak Kalimantan te bezoeken en in een longhouse te slapen waar aan de dakspanten schedels hingen van vroegere vijanden.