Groeten uit... Yogyakarta (Pt. 1)
Jogjakarta
Indonesië
Remon
Groeten uit... Yogyakarta (Pt. 1)
Salamat bagit! Oftewel goeiedag op z'n Indonesisch.
M'n boeiende reisfeuilleton die ik vorig jaar jaar begon zet ik gewoon voor! Geen Hong Kong of Nieuw Zeeland dit keer maar iets er tussenin: Indonesië. Voor degene die het niet weten, ik reis met m'n familie - al een avontuur op zich muwha! - door Java en Bali. Op het moment zijn we een week onderweg en zitten we in Yogyakarta op Java. Overmorgen gaan we naar de plek waar deze hele reis eigenlijk om begonnen is: Malang. Dat is namelijk de plaats waar m'n vader ooit in een ver verleden het licht des levens zag.
Maar even terug naar het begin: met een best relaxte vlucht vlogen we via Singapore naar Jakarta. Voor m'n moeder vooral een hele belevenis want A. die is nog nooit buiten Europa geweest en B. die heeft vliegangst. Al voor de start had die een aantal pillen genomen dus die zat praktisch de hele vlucht als een soort highe kip voor zich uit te kijken: volgens mij heeft ze wel vier keer de live-DVD "Paul Simon live in Paris" zitten kijken. Maar goed, ze doet het wel dus hulde, chapeau en respect! En nu ik haar toch op de hak neem: op het moment dat we in Singapore aankwamen kwam haar camera uit haar tas en heeft ze eigenlijk non-stop al die indrukken van deze nieuwe wereld op de gevoelige plaat vastgelegd. Zelfs in Indonesië onderweg van dorp naar dorp loopt ze continu door de ruiten van ons best chique busje heen foto's te maken. Hilarisch, want als ze wat ziet en daarna haar camera pakt is het al lang voorbij en hoor ik alleen een simpel "Oh..." van de bank voor me komen whaha.
Anyhooters, in Jakarta zijn we maar kort gebleven want dat is in het kort een vieze, stinkende grote stad waar het eigenlijk gewoon één grote tyfusbende is. Maar goed, je kan de hoofdstad van Indonesië ook niet overslaan. Na een korte opfrisstop in het hotel zijn we langs wat oude koloniale plekjes geweest die aan de Nederlandse bezetting herinneren. Bij het oude Gouverneurskantoor, wat nu een museum is (waar overigens alle oude meubelstukken en schilderijen uit 18-honderd-zoveel gewoon open en bloot staan - over conservatie gesproken) worden we aangesproken of we op de foto willen maar Bob (m'n broertje) en ik snappen het niet helemaal tot ik me herinner dat m'n collega Andrea vertelde dat op Java iedereen met 'blanke mensen' op de foto wil... Yeeha, famous in Jakarta dus! Tot zover our minute of fame, terug naar de koloniale gebouwen. Na een drankje in Café Batavia - waar oude tijden voor je gevoel écht herleven - laten we het koloniale even voor wat het is. Wel leuk om te zien maar niet echt het Indonesië waar we voor gekomen zijn.
Dus snel exit Jakarta: de volgende dag rijden we naar Bogor, een wat meer relaxed en hoger gelegen stad waar het wat koeler is - zegt men... We beginnen meteen met het drukke programma: de Botanische Tuin (leuk maar niet heel bijzonder) en een familie-bedrijfje in een afgelegen wijk dat de welbekende Wajang-poppen maakt. Ten eerste valt me op dat het hier helemaal niet zoveel koeler is als beloofd werd: het zweet parelt uit elke porie van m'n corpulente lijfje. Maar goed, da's een kwestie van wennen blijkt nu: eergisteren was het 40 graden en ik had het wel warm maar zweette niet meer zo veel meer. Maar goed, de wajang-poppen: erg leuk om te zien hoe al die poppen met de hand gemaakt wordt uit blokken hout door papa en vervolgens door z'n zonen afgemaakt worden. Uiteraard bestellen we het nodige voor thuis (wordt op bestelling gemaakt en opgestuurd: dus we krijgen onze souvenirtjes pas over 3 maanden!) en als dank krijgen we een rondleiding door de kampung (wijk). Kindjes lopen ons achterna en we krijgen uitleg over allerlei exotische planten, bomen en kruiden die hier groeien. Soort Midas Dekkers meets Martin Gaus maar dan in het Indonesisch.
Daarna tuffen we door naar het hotel: tenminste dat is de bedoeling... Het is hier nu vakantie en dus ontvlucht bijna elke ziel met wat centjes Jakarta om de koele bergen van Bogor met een bezoek te vereren. Door die grote exodus wordt de weg naar Bogor om de 3 uur afgesloten van één kant en is het eenrichtingsverkeer. En ja hoor, laat nou net ónze kant van de weg afgesloten te zijn. Omdat we niet weten hoe laat de weg weer opengaat gaan gids Iwan, m'n pa en ik eens polshoogte nemen bij de Polisi. Die zegt nog een half uur, dus we besluiten wat rond te slenteren langs de verschillende toko's (winkel) en warungs (kleine stalletjes). Pestzooi alom maar reuzeleuk en zeer fotogeniek. Alhoewel dat is alles hier natuurlijk muwha! Uiteindelijk belanden m'n pa en ik nog op de foto met een bus kinderen dat op schoolreis is en ons blanken wel interessant vind: famous in Bogor dus ook!
Foto's
