Nachtelijk avontuur

Door: Schenkel

Geplaatst op Nov 6, 2016

Om kwart voor 12 s,nachts worden we gewekt ,we moeten er uit.Lekker eerst nog koffie drinken om een beetje wakker te worden. Om ongeveer half 1 gaan we met drie busjes op weg voor een rit van ruim twee uur naar Wonokitiri een klein Tenggereze dorp.Ongeveer 60.000 Tenggerezen in het Tengger gebergte zijn niet Islamitish maar Hindoeistisch en verbouwen mais,uien,wortels en bloemkool.Nu is vooral het toerisme hun grote inkomsten bron.
We stappen uit op een kleine parkeerplaats het is er al behoorlijk fris.Even later komen er één voor één Toyata jeeps aangescheurd.Met 4 personen per jeep ,twee aan twee en tegenover elkaar zittend,best krap natuurlijk met die lange benen van ons.Dan gaan we in een vliegende vaart in colonne omhoog,in de toeren rijdend en al slingerend ,bocht na bocht met stijgingen van 20 tot 30 % op weg naar de rand van het Tengger vulkaan massief,dit is een kaldera.

Het is moeilijk om op je plaats teblijven zitten en het stinkt vreselijk naar benzine en olie.Een plaatselijke vrouwelijke gids rijd met ons mee,ze is dik ingepakt met jas,muts en handschoenen.Na ongeveer 1 uur worden de jeeps kris kras en links en rechts in de berm gereden.Er staan er al tientallen.We lopen nog een klein stukje naar de uitzichtsplaats.We krijgen een mooie plek aangewezen ,aan de linkerkant waar straks de zon opkomt.Het word best koud.We hebben uitzicht op een gebeds ruimte waar de chauffeurs één voor één hun ochtend gebed doen.
En dan langzaam begint in de verte het te gloren achter de heuvels.En begint het typische geluid van klikkende camera,s.
Als de zon helemaal boven de kim(rand) is gaan we een plek zoeken voor het overheerlijke ontbijt.
Het ontbijt mee gebracht in een doosje ziet er niet echt aantrekkelijk uit maar ach je moet wat!!,

We zoeken onze jeep weer op om een stukje af te dalen en via een andere nog steilere weg tot aan 40 % weer over een pas de kaldera in te rijden.
Door grote stofwolken veroorzaakt door auto,s voor ons weet de chauffeur zijn weg te vinden naar de verzamel plaats,voor mensen die de Bromo willen beklimmen.Hier vandaan is het ongeveer 2 km tot op de rand.Het eerste stukje is vlak daarna steeds steiler,en dan nog een trap met ongveer 250 treden.Deze treden zie je bijna niet door al het stof,as wat er op ligt,een gevaarlijke klim dus.Iedereen krijgt een stof masker uitgereikt en dit is echt geen overbodige luxe.

Je moet goed op je hartslag letten want het word ijler en ijler.Bij de trap is het druk met pony,s die staan te wachten voor vervoer terug.Op de trap gaat het langzaam omhoog omdat mensen om de paar treden blijven staan om eventjes uit te rusten en passeren is niet mogelijk om dat aan de andere kant er alweer mensen naar beneden komen.
De laatste trap treden zijn haast niet meer te zien door as wat hier op neer gevallen is.

Boven aan gekomen moet je een keuze maken links of rechts.Rechts komen er véél zwavel stoom wolken om hoog.Links is beter.
Er staat een betonnen hekje en bijna iedereen blijft hier staan om foto,s te maken van de krater,het is lastig om die mensen te passeren omdat de gravel is weg getrapt en het pad op eens wel erg smal is geworden.
Links kijk ik naar de vlakte beneden me er staat een hindoe klooster wat vooral gebruikt word bij het jaarlijks zoenoffer waar de Tenggereze dan massaal samen komen om vanaf de rand groente,fruit en bloemen in de rokende krater te gooien.Vroeger gebruikte men ook mensenoffers om zo de krater goed te stemmen.Bijzonder!!,

In de verte beneden me zie ik de jeeps staan schitteren en ook zie je de Mt Semeru 3676 meter dit is de hoogste berg van Java.,

Wat een ervaring was dit voor ons.Vroeg op maar dan heb je ook wel iets.