Bali - We’ll be back.
Indonesië
Azië
Elleke
Bali - We’ll be back.
NUSA DUA, BALI | Na ons aangename verblijf op Nusa Lembongan brengt de ferry ons terug naar Bali. We worden gelijk terug in de drukte gekatapulteerd.
Ons gigantische hotel in Nusa Dua is super-de-luxe, maar boet daarmee, naar mijn gevoel, in op de Balinese charme. Ik vraag me tegelijk af hoeveel baat de Balinezen er bij hebben. De kans is groot dat ze zelf weinig zien van de enorme inkomsten van zulke hotels.
Anderzijds heb je er als gast weinig te klagen hoor. Het zwembad met cocktailbar in het midden kijkt uit over de zee. Wie ben ik om daar moeilijk over te doen? ?
We verblijven hier maar 2 nachtjes, dus we moeten alle bezienswaardigheden weer in één daguitstap proberen te proppen.
Verstoring van het spirituele evenwicht
We regelen een chauffeur die ons eerst naar het Garuda Wisnu Kencana Cultural Park brengt. Het is gewijd aan de hindoegod Vishnu en zijn ‘rijdier’ Garuda; de mythische vogel die zijn metgezel werd.
Het was het enorme standbeeld dat mijn aandacht al trok van op de ferry. Het maakte me nieuwsgierig naar het hoogste en zwaarste standbeeld van Indonesië. (122m hoog incl. voetstuk en 65m breed)
Het beeld werd voltooid in 2018, maar zorgde voor veel controverse, omdat sommigen geloven dat een beeld van zo’n omvang het spirituele evenwicht van het eiland zou kunnen verstoren.
Wat er ook van aan is, het is wel een beetje kitcherig en de entreeprijs te hoog voor Balinese normen.
In de voetsporen van…
We verspillen dan ook niet al te veel tijd en rijden door naar Padang Padang, een klein charmant strand tussen de rotsen dat bekendheid heeft verworven nadat er opnames hebben plaatsgevonden met Julia Roberts voor de film Eat – Pray – Love. (Het boek is btw 1000 keer beter dan de film die slechts oppervlakkig is uitgewerkt).
MAAR. Sinds die film uit is, is ook de rust er verdwenen en wordt er zelfs entreegeld gevraagd om het strandje te betreden.
Pura Luhur Uluwatu
Ook aan de prachtige Pura Luhur Uluwatu (één van de bekendere Hindoe tempels) is het een drukte van jewelste. Wie zou er daar immers de sunset willen missen?? Awel, ik.
Je moet je niet enkel tussen de mensenmassa persen, maar ook die brutale apen in het oog houden. Zoals je je kan voorstellen, stelen die sloebers alles wat vast en los hangt. De tempel is zeker een bezoek waard, maar ik zou het in’t vervolg toch op een ander tijdstip uittesten. Dan maar zonder sunset!
Protserig Jimbaran
Onze chauffeur vraagt of wij onze laatste avond op Bali willen afsluiten met een diner op’t strand. Daar zijn wij wel voor te vinden natuurlijk! Hij brengt ons naar het schreeuwerige strand van Jimbaran, waar protserige neons en andere kitch het strand veroveren. Hij duwt ons zowat een restaurant in dat ik zelf nooit gekozen zou hebben. Allicht spelen de chauffeur en het restaurant onder één hoedje.
Het eten is er naar lokale normen erg prijzig en het komt niet in de buurt van andere lekkere dingen die we al konden proeven tijdens onze reis.
Er komt langs elke tafel nog een live bandje langs. Ze doen het wel leuk, maar toch bereikt mijn irritatie een hoogtepunt wanneer ze uitermate arrogant reageren op de ‘belachelijke’ fooi die we hen geven. Wij vinden 2€ voor een ongevraagd lied aan onze tafel anders niet slecht verdiend, zeker in acht genomen dat er honderden (misschien wel meer) tafels zijn.
Bewogen dagje, dat wel!
Na een goeie nachtrust profiteert mijn vriend nog van een laatste bord nasi als ontbijt, want dat gaat hij toch wel missen.
Onze laatste stop is misschien niet onze favoriete etappe van onze voor de rest geweldige reis. Nochtans heb ik helemaal nog geen zin om huiswaarts te keren, want wat was dit stukje Indonesië lief voor ons. Nog voor we op het vliegtuig zitten, heb ik al beslist dat we terug komen!
Foto's
