Na de tempel en het paleis bekeken te hebben wilden we eigenlijk wel wat eten, maar nergens een restaurant te vinden. Nog over de markt gelopen, weer veel foto’s gemaakt, aantal leuke straatjes door, maar nergens een restaurant. Toen waren we weer bij een beginpunt, daar is een bakery.
We willen dolgraag zitten, hij heeft 3 stoelen staan (en de anderen staan voor ons op), hij verkoopt ‘puffs’, bladerdeeg met groente of ei gevuld. Ik neem een ijsje, we kletsen wat en mogen zijn moeder of oma fotograferen, een moslimvrouw van 80 jaar oud, ze heet Bashanisha en lijdt aan vitiligo (een huidziekte waarbij het pigment verdwijnt).