Mijn collega en ik hebben een weekend vrij en besluiten om van Madurai, waar we werken, naar Rameshwaram te reizen. Hier kom je bijna geen westerse toeristen tegen, maar des te meer Indiase.
We huren twee fietsen en zien wel waar de weg ons naar toe leidt.
Na een paar uur fietsen gaat de weg over in strand en lopen we tussen prachtige, puntige schelpen en warm wit zand met de fiets aan de hand verder. In de verte zien we een piepklein vissersdorpje liggen, tien hutjes, meer is het niet.
Bij een verlaten sloep ontmoeten we twee broertjes die een krab proberen te vangen. De krab schiet steeds sneller weg en de jongens springen er achter aan.
We spreken elkaars taal niet, we kennen elkaars wereld niet, maar voeren met behulp van handen en voeten geamuseerde gesprekken. Ze nemen ons mee naar hun dorpsgenoten, die stuk voor stuk op de foto willen en de grootste lol hebben als ze zichzelf op de camera terug zien. Aan het eind van de middag nemen we afscheid en lopen we met de fietsen door het mulle zand terug naar de weg.
Pssssssssssss... lekke band!