Indië, het land van de eeuwige glimlach. Ik kijk op naar mensen die met weinig of bijna niets toch gelukkig kunnen zijn. Of we op die manier hier zo zouden kunnen leven, weet ik niet. Ik denk dat je snel buiten de maatschappij zou vallen, maar telkens als ik terug thuiskom, maak ik me lastig over de manier waarmee we hier opgaan in die consumptiemaatschappij. Daarom geniet ik met volle teugen van het leven in Indië. Met weinig veel kunnen doen, innerlijk gelukkig zijn. Dat is het mooiste wat er bestaat. De kinderen staan niet te morren als ze iets niet kunnen krijgen. Met lachende gezichten komen ze op je af, een praatje slaan en natuurlijk op de foto gaan. Zalig!