Zuid India Masala
Tamil Nadu
India
Gjsierink
Zuid India Masala
Heet, druk en exotisch: Zuid India.
Heerlijk om weer die bekende tropische masala van geuren op te snuiven en de warme Indiase adem je huid te voelen strelen. Het is als een déjà-vu na enkele jaren van afwezigheid in de tropen.
Het zeewater van de Golf van Bengalen is lauwwarm maar voelt aan de vermoeide voeten heerlijk koel aan.
Blijkbaar vinden de Indiase vrouwen dat ook die in hun kleurrijke zijden sari’s eveneens een paar natte voeten komen halen.
Let wel; alleen de voeten.
De benen worden namelijk gezien als het meest sexy deel van de vrouw in dit veelzijdige, van cultuur doordrenkte land, en mogen niet zomaar blootgesteld worden aan nieuwsgierige, vreemde ogen… gelukkig wel aan de verfrissende golven die speels om hun voeten heen dansen.
Voordat je arriveert in de eerstvolgende tempelstad onderga je lijfelijk het chaotische en levensgevaarlijke, linksrijdende verkeer.
Alles kom je hier tegen op de weg: buffelkarren met grote houten wielen, heilige koeien met kleurig beschilderde hoorns en aan de uiteinden versierd met rinkelende belletjes, fietsers, motorrijders, werkolifanten, riksja’s, volgepakte autobussen met rubberen toeters aan de buitenkant van het raam en zwaarbeladen vrachtwagens waarvan sommigen prachtig zijn beschilderd met tijgers, palmbomen of hindoegoden.
India is een land van bijgeloof en om geluk op de weg af te dwingen, en dat heb je hier zeker nodig, worden de voorste twee autobanden voor vertrek met citroensap besprenkeld.
Temidden van het oorverdovende lawaai en getoeter strompelt zelfs een oude man voorbij die zichzelf op de been houdt met behulp van een stevige stok waarop een gigantische fietsbel gemonteerd zit.
En ergens middenin deze chaos bevindt zich ook nog een processie… een processie van in trance dansende mannen die glazig voor zich uitkijken over de metalen pin heen die dwars door hun tong gestoken is zonder dat ze pijn voelen.
Eén van de overweldigende tempelsteden is Tiruchirappalli, kortweg Trichy genoemd.
De Sri Rangamtempel, het grootste Vishnu heiligdom in het zuiden, is het indrukwekkende middelpunt van de stad. Ze heeft 21 gopuras, zogenaamde poorttorens, volledig bedekt met kitscherig beschilderde beelden van goden, mensen, dieren en bomen in de helderste kleuren: grasgroen, zuurstokroze, turkoois en warm oranjegeel.
Bijna elke tempel heeft zijn eigen tempelolifant; kop en slurf met hindoeïstische patronen beschilderd.
Soms draagt de olifant een ketting met koperen belletjes en soms een heerlijk geurende bloemenslinger.
Na het aannemen van een rupee zegent hij met zijn slurf de gulle gever met een zacht tikje op het hoofd.
Het is boeiend om te zien hoe de diepgelovige Hindoes van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat de tempels bezoeken om daar vervolgens onder veel (spi)ritueel vertoon hun favoriete god te aanbidden.
Brahma de Schepper, Shiva de Vernietiger of Vishnu de Instandhouder bijvoorbeeld. Ook Ganesha, de god met de olifantenkop en een muis als rijdier, is zeer geliefd.
Toegewijde priesters brengen de kleurige stip aan op de voorhoofden van de vele gelovigen die op hun beurt hun handen uitstrekken naar een schaal met heilig vuur, aangestoken door de priester. Ze beroeren het vuur even; een teken van toewijding aan hun god. Het maakt je stil...
Madurai. We worden al vroeg gewekt door de ” tempeldisco”.
Schel en luid tempelgezang schalt langs de huizen in de voor de tropen zo typerende, naar rook geurende ochtendmist.
Ik heb mij al tijden verheugd op een bezoek aan deze stad, de naam Madurai heeft een magische klank voor mij, maar helaas... het regent.
Om droog te blijven besluiten we een taxi, model Ambassador en trots eigen fabrikaat van de Indiërs, naar de tempel te nemen in plaats van een open motorriksja. Maar zelfs achter in de taxi blijven we niet droog. De ramen zijn open vanwege de condens en als er een grote vrachtwagen voorbij dendert door de blank staande straten, dringt het opspattende water de taxi in.
De exotische Meenakshi tempel is een rustpunt in de chaos van het verkeer buiten. Het heeft hier en daar meer weg van een kunstgalerij dan van een tempel.
Het grootste gedeelte is overdekt. Er bevinden zich lange galerijen met prachtig bewerkte zuilen en kleurrijk beschilderde plafonds. Beschilderd met allerlei soorten mandala’s. In het middelpunt van de tempel bevindt zich een grote vijver waar de gelovigen hun rituele bad kunnen nemen.
Ook is deze tempel een geliefde trouwlocatie. Indiase vrouwen hebben vaak mooie, fijnbesneden gezichten met prachtige bruine ogen en als bruid zijn ze op hun mooist. Gekleed in rood, de kleur voor een bruid, en overdadig voorzien van gouden sieraden, oor- en neusringen, arm- en enkelbanden en heerlijk geurende bloemen die verwerkt zijn in hun haardracht.
In de tempel proberen vrouwen je enkelbanden met rinkelende belletjes te slijten, van echt zilver.
En in de grote bazaar vind je allerlei tempelkitsch dat de goden gunstig moet stemmen. Overal liggen bergjes gekleurd poeder, wierook en koperen voorwerpen om olie in te branden.
Hoewel het officieel verboden is voor bedelaars om in de tempels te vertoeven, zijn er hier toch veel te vinden.
Wellicht loopt er nog een gulle gever tussen de pelgrims…
Cochin. Stad van specerijen. Gelegen aan de voormalige Malabar kust in de deelstaat Kerala. De lucht is er zwaar van de geur van gember en kruidnagel, kardemom en kaneel. In de hele stad zijn blauwgeschilderde theehuizen te vinden waar je van de zoete en kruidige Indiase ‘chai’ kunt genieten. Het blauw schijnt muggenwerend te zijn.
Cochin, tegenwoordig Kochi, is een oude havenstad die al veel veroveraars heeft zien komen en gaan; Arabieren, Portugezen, Hollanders en Engelsen. Zelfs de Joden zijn er ooit neergestreken en hebben de elegante oude Pardesi synagoge als getuige achtergelaten.
Kerala lijkt louter uit wuivende groene palmbomen te bestaan; de kleur van de aarde is donkerrood en combineert prachtig met de turkooizen hemel en de langzaam voorbijdrijvende witte wolkenpartijen.
Het gebruik van de oude Chinese visnetten in de haven schijnt nog uit de 11e eeuw te stammen.
De schilderachtige backwaters, waar je na het drukke stadsleven helemaal tot rust komt, maken het geheel helemaal af; heerlijk ontspannend om vanaf een fluisterstille boot het leven langs en op het water gade te slaan.
Foto's
