Rondreis door India, Bezoek aan Thanjavur (Tanjore)
Tamil Nadu
India
Janhermens
Rondreis door India, Bezoek aan Thanjavur (Tanjore)
Vanmorgen om 8.00 uur zijn we vertrokken voor een bezoek aan de stad Thanjavur. Hier liggen een gigantisch tempelcomplex en een paleis van een Rajah.
De tempels lijken soms net een kermis. We mochten natuurlijk in bepaalde delen van de tempel als niet-Hindu niet komen, maar als we een grotere som geld doneerden, zouden óók die deuren opengaan!
Dit stuitte ons behoorlijk tegen de borst, geloof is geloof, religie is religie, levenswijze is levenswijze, maar dit is verkwanselarij en uitbuiting van de toerist. Wat zijn principes dan nog waard?
De aan Shiva gewijde Brihadishwara Tempel uit de 11e eeuw wordt druk bezocht door pelgrims. Alle rituelen, de tempelolifant, de demonisch ogende stenen tempelwachter en het enorme beeld van de stier Nandi, laten een onvergetelijke indruk achter.
De 62 meter hoge gopuram (tempelpoort) is de grootste van India en de tempel is een van de mooiste van het land.
De tempels in India zijn vaak al erg oud, het zijn overblijfselen van een cultureel erfgoed en tegelijkertijd een levend museum, hoewel nog steeds als tempel in gebruik.
Het maken van foto's gaat steeds vaker gepaard met een groot gevoel van schaamte. Héél véél foto's zijn dan ook vanuit dit gevoel NIET gemaakt!
Het is triest om te zien in welke armoede de mensen leven. Soms is het mensonwaardig en tegelijk mensonterend. En daar kúnnen en willen we géén foto's van maken. Deze beelden zullen desondanks nog lang bij ons blijven! Misschien moet er een nieuwe Gandhi opstaan om de mensen in India weer wakker te schudden, hoop te geven en structuur aan te brengen in de chaos?
Overal wordt er gewerkt aan nieuwe wegen, soms wel 250 km. aan één stuk! De nieuwe weg wordt echter niet in zijn geheel aangelegd, maar in stukjes die soms wel kilometers uit elkaar liggen. Je ziet dan een weg ontstaan die bestaat uit stukjes asfalt, stukjes zand, stukjes keien en stukjes niets.
De kunstwerken, bruggen e.d., worden altijd als laatste gedaan, het lijkt alsof er totaal geen verband in deze nieuwe weg zit.
Soms is het al een kunst op zich, zo lijkt het, om al die stukjes aan elkaar te breien!
Uiteindelijk zal de weg wel eens gereed komen, maar de manier hoe en waarop lijkt ons een enorme geldverspilling.
Trichy is een rijkere stad, met méér groen en water, maar tussen de mooie huizen staan ook hier weer lemen hutjes met suikerrieten daken.
Morgenvroeg om 10.00 uur gaan we weer op weg naar Madurai, 130 km. hier vandaan, een kort ritje dus, maar je weet het hier maar nooit!
Bij terugkomst in ons hotel kopen we nog even de krant 'The Hindu', de nationale krant van India. De voorpagina wordt gesierd met enkele bloederige foto's van de aanslag in Karachi op Benazir Bhutto.
We moeten tóch weer wennen aan deze manier van het in beeld brengen van menselijk leed. We denken daarbij weer terug aan een jaar eerder. Tijdens een grote aardverschuiving, vlak nadat we deze plek waren gepasseerd, werden een tiental mensen en hun auto's onder de verschuivende massa bedolven. De kranten brachten dit nieuws met foto's waarbij men duidelijk de uit de moddermassa uitstekende armen liet zien!
In veel Aziatische landen gebruikt men stroomstekkers met 3 pinnen. In het stopcontact staat op het 3e gat, meestal het middelste dat dan iets lager zit, géén stroom. Als je met een pen in dit gat drukt, kan onze Europese stekker er gewoon in gedrukt worden. Je hebt dan dus géén wereldstekker of verloopstekker meer nodig!
Oók tijdens deze reis treffen we soms toeristen met tassen vol met pennen en ballonnen om aan kinderen uit de delen. En als je even langer blijft kijken zie je vaak de gevolgen hiervan, de blije toeristen zijn dan al weer weg! De goed bedoelde hulpactie mondt uit in jaloezie onder de kinderen (de ene wél en de andere niet). Van onze chauffeurs c.q. gidsen leren we dat de kinderen óók hierdoor gaan schooien en bedelen. Gelukkig komen er hier in het zuiden van India nog niet zoveel toeristen!
Wij hebben ons jaren geleden aangeleerd om naar scholen te gaan en te vragen waar behoefte aan is, bv. pennen voor álle kinderen of een donatie!
Bedenk daarbij óók dat je voor de waarde van de meegebrachte pennen in het land zelf vaak het tienvoudige krijgt met als neveneffect dat je de lokale economie ook helpt!
Foto's
