Reis in India; Rajasthan. deel 5

Door: Joost-marseille

Geplaatst op May 16, 2011

Rajasthan... Rajasthan is een deelstaat van India, zoals een provincie. Raj was de enfant terrible tijdens de worsteling om de macht in India. Het grootste gedeelte van het land is onder bestuur geweest van Islamitische heersers, die Moghuls werden genoemd. Zij kwamen uit Afghanistan, en stamden af van Genghis Khan. De lijn van Moghuls werd gestart door Babur in de 16e eeuw. Deze ging met een enorm leger naar India, en nam Delhi. Later werden de legers teruggeslagen de grens over, om later onder Akbar (" de Grote" )terug te komen met een vengeance. Akbar kreeg controle over zo goed als het hele subcontinent, en brak een tijd van prachtige bouwkunst aan(zoals de Taj Mahal later werd gebouwd door de moghul Sjah Jahan), evenals kunst en literatuur. Maar de moghuls hadden de grootste moeite met de Rajput clans in Rajasthan, omdat die door hun torenhoge trots er prat op gingen geen angst te kennen. Bovendien waren de Maharadja's, de leiders van de clans enorm rijk, en konden zich een prima krijgsmacht veroorloven. Zo is Rajasthan zelfstandig gebleven met machtige koningen, en enorme paleizen die het huidige Rajasthan zo geliefd maakt bij bezoekers. Totdat de Britten in de 19e eeuw het bestuur overnamen in India, en de enige waren die de Maharadja's onder de duim konden krijgen. Veel vorsten tekenden een alliantie met de Britten, terwijl ze van London hun zelfstandige status mochten houden, zij het met verscheidene economische en politieke beperkingen. Vanaf dat moment was het eigenlijk wel gedaan met de trots en hardheid van de Rajputs, en nam het self-indulgence meer en meer toe.
Toen India na de tweede wereldoorlog zelfstandig werd van Engeland, had de nieuwe regering behoorlijk wat moeite met de zelfstandige en opstandige maharadja's om hen in een nieuw India te betrekken. Ze mochten hun titel en openbare bezit houden als concessie, en kregen zelfs een gage afgestemd op hun status.
Tot Indira Ghandi daar in 1971 een eind aan maakte, en het openbaar bezit van ze afnam. Ook was het gedaan met hun vorstenstatus. Het volk van Rajasthan was nu beter af zonder de alles besturende en ouderwetse koningen, maar Rajasthan blijft een arme staat. Het landschap is droog, en volledig afhankelijk van de jaarlijkse moesson, die in juli zn opwachting maakt. Ma'mn zei me alleen dat de moessons steeds korter en minder nat worden, waardoor de deelstaat langzaam aan het verdorren is.
Een onzekere toekomst.
De volgende dag ging ik snel nog even Pushkar in, voordat we door zouden rijden naar Udaipur. Pushkar ligt om een klein meer heen, met ghats aan het water. De term ghat zal nog veel vaker langskomen. Dit is namelijk de naam van de trappen die tot in het water gaan vanaf de kant, en die de mensen gebruiken om hun kleren in de rivier te wassen of zichzelf. In Varanasi, waar ik later heen zal gaan, bevinden zich de beroemdste en oudste ghats van India, en daar worden ook doden gecremeerd. Als je een echte hindoe bent, wil je in de fik in Varanasi.
Pushkar was wel aardig, en kleurrijk. Op straat is het een drukte van jewelste, en zijn er op het asfalt van de weg stalletjes, en hebben mensen van omliggend platteland hun groenten uitgestald voor de verkoop.
Het geheel is erg kleurrijk, omdat de stalletjes voorzien in doeken, stof, en dekens, en uiteraard de sari's waar de vrouwen in lopen. De straat is smal, met aan weerszijden winkels en stallen nooit breder dan 3 meter, en vaak veel smaller. Ik heb winkeltjes gezien van anderhalve meter breed, tot de nok volgestouwd met koopwaar, en een verkoper die zich als een soort onbeweegbaar object midden in zn nering heeft genesteld. Door het straatje gaat een stroom mensen, fietsen, brommers en koeien of ezels beide kanten op, en zit voortdurend klem. Daartussen door bewegen zich kleine kinderen die proberen ergens geld vandaan te halen. Boven en tussen winkeltjes in hangen borden met kreten erop als 'money change' en dat je 30 meter verderop een trein kan boeken naar Delhi, en ook een aryuveda massage kan halen. Ik kan nog meer vertellen wat er op de vierkante meter gebeurt, maar een foto zegt tien keer meer uiteraard. Sommige verkopers spannen ook hun kleden of doeken horizontaal boven de weg zodat je er onderdoor loopt, en ze nog beter kan bekijken. Als de zon door de doeken schijnt, en een soort rood en oranje schijnsel creeert op straat, krijg je echt het idee verzeild te zijn geraakt in de Fata Morgana van de Efteling. (dat hoort uiteraard andersom!!) Daar vaar je door scenes van alledag in het land van 1001 nachten. Ik had elke keer de wens om uit te stappen, er tussen te gaan zitten en het gevoel te hebben ook echt in dat magische land te zijn. Dat hoeft nu niet meer, en ik kan vertellen dat het in die Fata Morgana een stuk kouder is, en je zeker de geuren van India mist. Trouwens, de gene die niet weet wat ik bedoel met de Fata Morgana van de Efteling, heeft echt iets gemist in zn opvoeding. En dat geldt dus ook voor mn vader!
Wordt vervolgd