Jodhpur

Door: Jdevaan

Geplaatst op Sep 6, 2010

Ook in Jodphur weer geen koffers bij aankomst. Dus maar weer een telefoontje naar Delhi.
Nu kregen we ineens te horen dat de koffers niet naar ons toegezonden zullen worden omdat de regels veranderd zijn. We moeten ze persoonlijk op komen halen. Alsof dat zomaar kan. We zitten twee dagen reizen van Delhi.
Dus weer wat telefoontjes over en weer. Uiteindelijk wordt afgesproken dat de koffers naar Kumbhalgarh gestuurd worden waar we de komende twee dagen zitten.
Ik ben benieuwd, inmiddels heb ik er geen vertrouwen meer in.

We hebben hier het Meherangarhfort (1459) bezocht dat als een echte vesting boven op een heuvel ligt en muren heeft van meer dan 36 meter hoog. Dit fort is totaal verschillend van het Junagarhfort in Bikaner.
Het fort doemt, als een ruig massief en indrukwekkend hoog bouwwerk op, alsof het versmolten is met de donkere rotsgrond.
Maar daarboven, het merendeel daarvan werd ook bijna 200 jaar later gebouwd, verrijzen de paleizen in een veel verfijndere bouwstijl. De muren, van roze zandsteen, zijn heel bewerkelijk versierd met kantachtige patronen. Binnen zijn de paleiszalen juist weer rustiger gedecoreerd in lichte tinten. Wat een elegantie...

Vanaf het fort heb je een geweldig uitzicht op Jodphur, dat de "blauwe stad" genoemd wordt, vanwege de karakteristieke indigokleurige huizen. De huizen waren oorspronkelijk wit, maar de witte mieren brachten onnoemelijke schade aan aan de huizen. Door kopersulfaat aan de witte kalkkleur toe te voegen, werd de kleur blauw. Dit bleek een goede preventie tegen deze mieren. Bovendien houdt het de muggen op een afstand.

Om wat van de sfeer van hedendaagsere grandeur te proeven, hebben we het Umaid Bhawan Palace bezocht dat op een andere heuvel in de stad ligt.
Dit paleis uit1929 heeft 347 kamers en is gebouwd in zandsteen en marmer. Meer dan 3000 arbeiders hebben er 14 jaar aan gewerkt. Het is gebouwd van met de hand uitgehouwen blokken steen, die zonder gebruik van cement in positie zijn gebracht.

Een deel van het paleis wordt nog bewoond door de familie van de Maharadja. Het andere deel is nu een uiterst luxe hotel waar de groten der aarde logeren.
Ik heb nog nooit een grotere luxe gezien.
Wij dachten eraan om in het restaurant een kopje thee te gaan drinken, maar kregen al bij de ingang te horen van een gekostumeerde portier, dat er voor niet-gasten een toeslag op de restaurantrekening komt van 800 roepies (16 euro !!!!). Dat zou wel een erg duur kopje thee geworden zijn.
Maar het interieur is van een allure die ik nog nooit in een hotel of paleis gezien heb.
Het terras van het restaurant kijkt uit op een prachtige, uitgestrekte paleistuin met paviljoen en overdadige bloemenpracht. Zelfs queen Elisabeth moet hier van watertanden…
En in deze tuin mochten wij de zon zien ondergaan, prachtig!

Dacht ik vroeger meer aan arabische taferelen bij de sprookjes uit 1001 nacht, nu kan ik er niets anders meer bij bedenken als de verfijnde, kleurrijke, prachtige Indiase vrouwen in Indiase gracieuze paleizen zoals ik die hier in Rajasthan zie. En als ik dan nog het decor van het sprookjesachtige Jaisalmer voor me zie...


Wordt vervolgd...