Rajasthan: Sprookjesachtig mooi Jaisalmer

Door: Jdevaan

Geplaatst op Aug 30, 2010

Mijn kleren zijn nu aardig vies. Wassen is moeilijk want ik heb niets anders om aan te trekken en mijn dunne sokken waren in een nacht allesbehalve droog. Ook niet gek met die kille temperatuur ’s nachts.
Maar op deze manier voel ik me wel echt thuis in het erg middeleeuws aandoende Jaisalmer.

Deze stad is prachtig, alsof je echt eeuwen terug gaat in de tijd. De stad doemt met zijn goudgele zandstenen bastions massief op uit de Tharwoestijn. Binnen deze 5 km lange ommuring ligt het kleine fort met daarbinnen ook diverse paleizen en Jaintempels en natuurlijk de bazaars.
Onze eerste indruk was ’s avonds. Mooier kan niet, de imposante hoge dikke muren sfeervol verlicht. De smalle steile straten met hobbelige keien niet vol met toeristen en bedelaars. Slechts wat inwoners, koeien en honden, een enkel varken en de kooplui. De rust is een verademing, geen druk getoeter van verkeer, geen opdringerige gidsen en bedelaars, alleen wat geschuifel van varkens en de voetstappen van een enkele passant.
Lekker ongestoord slenteren en genieten van de prachtige gebouwen en het fantastische uitzicht vanaf de muren op de lichtjes van de omringende stad. De paleizen en tempels fraai belicht steken boven de huizen uit. In dit licht zie je hoe ontzettend fraai ze bewerkt zijn. Als een sprookje uit duizend en één nacht.

Bij daglicht is de stad minstens zo indrukwekkend. Nu door de talloze fruit- en groentestalletjes, de nieuwsgierige geiten, en de prachtig uitgedoste, maar arme vrouwen die bij de ingang van het fort met hun kinderen op een lapje stof hun sieraden proberen te verkopen. En dan, natuurlijk niet te vergeten, de Sadhu’s, de heilige mannen die afstand van alle aardse bezittingen hebben gedaan, hun gezichten met wit beschilderd, hun lange haar (in dreadlocks), die hun gebeden aanbieden in ruil voor een aalmoes om van te leven.
Het dagelijkse leven is nog heel primitief, de vele kleurrijke vrouwen die hun eten koken op simpele gasstelletjes en de was nog met de hand doen. En dan de rituelen die men heeft bij een bezoek aan de Jaintempel…, fascinerend, je raakt niet uitgekeken.

’s Middags naar Khuri gegaan, een authentiek dorp in de woestijn zo’n 45 km verderop. Op weg hier naartoe verschillende herders met schapen tegengekomen die ons de weg versperden. Daardoor ook een pasgeboren lammetje gezien (nog geen half uur oud.
In Khuri hebben we twee kamelen gehuurd en zijn daarmee de zandduinen opgegaan om daar te genieten van de zonsondergang. Niet de zandduinen uit de film (die reiken zover je oog kan kijken). Die zie je maar zelden in de woestijn (we hebben inmiddels toch al heel wat woestijnen gezien).
Maar een “verzameling wandelende zandduinen” omringd door een dorre zandwoestijn met woestijnstruiken.
Maar wel heel prachtig met de typische zandrichels en natuurlijk de zware slagschaduwen in het licht van de ondergaande zon. Dat is toch een mooie aanblik om de dag mee af te sluiten.

Gisterenavond eindelijk, tot grote opluchting, te horen gekregen dat onze koffers gevonden zijn. Ze zouden worden verstuurd naar Jaisalmer. Maar helaas bij terugkomst (22.00 uur) zijn ze er nog steeds niet. We voelen de bui al weer hangen, morgenochtend vertrekken we ’s ochtends om 08.00 uur naar Jodhpur!

Wordt vervolgd...