De jungle die Mumbai heet

Door: Lindavoorwinde

Geplaatst op Apr 1, 2009

Ik stap uit op het perron van Bandra, ik neem voor de zoveelste keer een trein van Andheri East naar Bandra Station om mijn vriend Amin weer te treffen. We hebben wat plannen gemaakt, we gaan eerst zijn lieve baas Eustace gedag zeggen waar hij bij woont en vanuit waar hij zijn kleine Travel Agency regelt en dan gaan we naar ons oude, vertrouwde en supergezellige restaurantje "Candies" om de hoek voor een kop koffie en 'n overheerlijke brownie. In de trein denk ik hier al aan, want de pattiseri in Mumbai is zoals ik het nergens geproeft heb. In de trein is het altijd een chaos van jewelste, de vrouwen duwen je naar binnen en je moet uitkijken dat je niet met 20 blauwe plekken thuiskomt.
Als ik uitstap, kijk ik om me heen op zoek naar de uitgang en mijn ogen richten zich op een jochie van misschien acht jaar. Hij ziet er vies en onverzorgd uit, heeft alleen een oude, vieze, gescheurde kurta aan en loopt met een bezempje in zijn handen rond, zoekend naar een trein waar hij kan inspringen zonder dat de controleurs hem pakken. Hij gaat van trein naar trein om de vloer een beetje aan te vegen en daarna te bedelen bij mensen voor beloning. Als hij geluk heeft, verdient hij tijdens de rit 5 roepi's (10 eurocent). Hij heeft dan voor 's avonds ieder geval iets van een kleine snack, misschien twee samosa's. Daarna blijft hij tot diep in de nacht wakker, want hij moet op zoek naar een plekje om te slapen. Wellicht ergens in de buurt van een station, buiten op de stoep, zodat hij de volgende ochtend weer kan vegen en bedelen voor zijn schaarse eten. Hij slaapt met 1 oog open en 1 oog dicht, andere jongens zijn in de buurt..... Hij staat stijf van angst, wat willen ze nu weer van 'm?? Willen ze 'm misbruiken in een straatje of willen ze zijn geld afpakken? Over een tijdje zal hij leren met deze angst om te gaan, hij zal leren om te vechten in deze wereld.
Maar dit alles is ieder geval veel beter dan naar huis gaan, want de reden waarom hij bedeelt, is vanwege papa en/of ama. Misschien zijn ze er niet meer, maar misschien drinkt papa te veel en slaat hij hem, zijn broer, zus of moeder of moet hij gedwongen werken en wordt hij pijn gedaan als hij niks verkocht heeft. Hij ontvangt geen liefde en is diepongelukkig.
Nee, dan beter af in de jungle die Mumbai heet.

Jammergenoeg verdienen deze jongens zo weinig dat het bedelen verandert in stelen en het eten verandert in drugs en alcohol. De jongens verstoppen hun geld in de kraag van hun shirt, dichtgenaaid, zodat dat soort van safe is. Op straat roken ze speciaal spul, zodat je geen honger meer hebt. Ze worden misbruikt, in elkaar geslagen of opgepikt door een "lieve toerist" die ze meeneemt en van alles met ze uitspookt in een hotelkamer.
De straatkinderen zijn overal. Naast Mumbai, vind je in de steden Dehli, Bangalore en Calcutta hetzelfde straatbeeld. Vanaf een jaartje of 5/6 proberen de weggelopen kinderen al te overleven op straat. Velen komen onder een trein terecht en als ze "geluk" hebben, verliezen ze alleen 1 of 2 benen....en dan...dan gaat het overleven weer opnieuw beginnen....