Rondreis door India, Ziek op weg naar Mumbai
Rondreis door India, Ziek op weg naar Mumbai
"Nog even een klein berichtje uit Jaipur. We gaan zo meteen met de trein naar Mumbai. Jan voelt zich héél beroerd, darmkrampen en diarree. Ik heb hem al 2 capsules immodium gegeven, in de hoop dat hij zich straks wat beter zal voelen".
Ik word wakker met vreselijke buikkrampen en diarree en dat terwijl je vervolgens 18 uur lang in een trein moet zitten. Maar ook dát hoort bij een tropische vakantie!
Gelukkig valt de treinreis wel mee, heel interessant om mee te maken. We zitten in een gereserveerde coupé voor 4 personen met een Indiase vrouw en haar dochtertje én airco en een ventilator aan het plafond. De mannen die eigenlijk in deze coupé hadden moeten zitten, zochten toen ze Christien zagen, spoorslags een andere zitplaats. Er zijn nog steeds mannen die, zélfs in een trein, hun zit c.q. slaapbank niet zullen delen met een vrouw!
Christien heeft wel 5 uur aan een stuk door met haar zitten kletsen en dat ook nog in het Engels (!?!). Zo kom je heel veel te weten over hun gewoontes. Menigmaal reageerde ze heel verbaasd over onze Nederlandse gewoonten!
Het begin van de treinreis ging door woestijngebied. Het had er nu al 6 jaar niet meer geregend en dat was wel te zien aan het beetje begroeiing dat er was. Er sterven veel mensen van de dorst, zoals zij vertelde. Rajasthan is dan ook het droogste stukje India!
In de trein komen voortdurend jongens langs met eten en drinken. Hebben ze iets niet, dan wordt er getelefoneerd naar het volgende station en wordt het daar bij je afgeleverd. Ideaal!
Het reizen per trein is goed te doen, alles is aan boord, je kunt alles bestellen en als het er niet is, wordt het op een volgend station voor je geregeld.
Kettingen om onze koffers aan vast te leggen, waren niet nodig, ze liggen geklemd onder het onderste bed. Een knap iemand die ze eronder vandaan krijgt terwijl je erop zit of ligt. Er zitten echter onder de banken wél haken en ogen waar je de koffers kunt vastketenen!
Problematischer vond ik de ventilator aan het plafond. Het zag er allemaal niet erg betrouwbaar uit. Je zou hier zomaar wakker kunnen worden, zéker als je in het bovenste bed slaapt, met een geschoren hoofd!
Nu zitten we in Mumbai, we kunnen pas om 12.00 uur in ons hotel. De bagage hebben we alvast achter gelaten, we gaan eerst ontbijten.
Alles in Mumbai lijkt wat schoner en geordender. We hebben nog nooit zoveel taxi's gezien, allemaal hetzelfde model en in dezelfde kleur! Het lijkt absurd hoeveel!
Het gaat nu al een stuk beter met mij, we hebben heerlijk ontbeten, yoghurt en fruitsalade, veel en vers!
Vandaag hebben we het rustig aan gedaan, een beetje door de stad en langs de haven geslenterd. Er staat hier een gigantisch groot hotel, Taj Mahal Palace, dat gebouwd is door iemand die in de Engelse tijd de toegang tot een hotel in de buurt geweigerd werd. Hij was toen zó boos, dat hij zweerde dit hotel 'kapot' te maken en dat is hem gelukt!
Aan de haven staat de 'Gateway of India', een gigantische poort. Dit was het laatste dat de Engelsen zagen toen ze het land in 1947 verlieten.
Mumbai is prachtig bij avond met al zijn kraampjes en stalletjes. Er is zóveel te koop en het lijkt allemaal niets te kosten.
Ons hotel, Bentley's, ligt in een rustige straat van Colaba en de kamer is heerlijk koel, soms zelfs té. Helaas wel zónder ramen, maar mét warm water! We hebben dan ook meteen de was gedaan en die hangt nu te drogen onder de ventilator.
Overmorgen vertrekken we weer met de nachttrein naar Chennai. We realiseren ons nu pas dat we daar 's nachts om 2.00 uur zullen aankomen en wat moeten we dan?
Ons hotel is pas vanaf 12.00 uur geboekt! Misschien kunnen we de nacht in een kartonnen doos doorbrengen!?!
India kent zijn eigen biersoorten, 'Kingfisher' wordt het meeste gedronken. Alle bier in India wordt 'koppijnbier' genoemd omdat er glycerol aan toegevoegd wordt om het langer houdbaar te maken.
Maar of dit werkelijk waar is? Bij veel flessen bleek de houdbaarheidsdatum al lang verstreken te zijn! Let wel: in India wordt de productiedatum op etiketten vermeld met daaronder in woorden hoe lang na deze datum het product nog houdbaar is.
Eén fles is wel te hebben, maar bij 2 slaat de koppijn toe, vooral 's morgens natuurlijk. Zou dit niet ook iets zijn voor bij ons? Dan zijn we snel van het alcoholprobleem in Nederland af, tenzij je voor koppijn kiest!
Op sommige plaatsen mag geen alcohol verkocht worden, de Indiase oplossing is er natuurlijk dan weer: special tea, bier in een mok!
Het alcoholpercentage van het bier wisselt per fles, het ligt meestal rond de 5%.
Vreemd is ook dat blijkbaar elke staat in India een eigen monopolie op de verkoop heeft. Op het etiket van Kingfisher staat steeds vermeld in welke staat déze fles verkocht mag worden!