Tijgerreis
Madhya Pradesh
India
Doppie
Tijgerreis
'Der liebe Gott hat mich gehört !' , ik draai me om in de jeep en kijk onze duitse safarigenote aan, gelukzalig kijkend herhaalt zij haar uitspraak, ik knik en kijk verder naar haar echtgenoot, twee duimen gaan omhoog, op zijn gezicht een grote glimlach en vanuit zijn ooghoek zie ik een vreugdetraan over zijn ruwe, ongeschoren wang lopen. Naast mij zit Carina, haar twinkelende ogen zeggen mij genoeg, wat een geweldige ervaring hebben wij zojuist gehad: het absolute hoogtepunt van onze rondreis in India. En ikzelf ? Een vat overlopend van emoties, ik weet niet meer of ik moet lachen of huilen, ik ben boos en blij tegelijk, wat een dag !
Vier dagen eerder zijn wij door zeer dichte mist , na een hilarische hotelovernachting , van Katni naar Bandavgarh National Park gereden. Het bord bij de ingang van het park is duidelijk, een plaatje van een tijger met daarnaast de tekst:
'Dear friends, My sighting in wild is a matter of change, single minded objective for me during park visit may disappoint you in a great way. I request you to enjoy this park in its total wilderness'.
Helemaal mee eens, wij gaan gewoon lekker genieten van alles wat we gaan zien. Een tijgerreis is veel meer dan alleen maar tijgers zoeken. Gelukkig hebben onze safarigenoten, een Israelische vader en zoon dezelfde instelling. Zij zijn grote vogelliefhebbers, en Bandhavgarh heeft genoeg te bieden: we zien Indian Rollers met hun spectaculair blauwe vleugels in vlucht, Gieren die in grote groepen hoog in de lucht cirkelen, een Valk die op 50 meter van de jeep een prooi pakt, prachtig. Ik spot in een boom vlakbij een Kingfisher, we hebben er al heel wat gezien op onze reizen, maar altijd in volle vlucht, nu kunnen we het beestje op ons gemak uitgebreid bekijken en vooral Abba (vader) geniet met volle teugen. Ook op de grond is genoeg te zien, Chitals die ons vanuit de ochtendmist nieuwsgierig aankijken en hun grote neven de Sambarherten.
Een hoogtepunt is als Carina tegen mij zegt: 'Ik dacht dat ik een kat zag, zouden ze die hier ook hebben ?', ik draai me om naar onze gids: 'Do you have Billi here ?'. Gelijk wordt er gereageerd, BAM, vol op de rem, jeep in z'n achteruit en inderdaad: perfect gecamoufleerd zit op 10 meter van de weg een Jungle Cat, mijn kattenvrouwtje heeft het goed gezien.
Waar we minder vrolijk van worden zijn sommige andere jeeps, chagrijnige gezichten van types die dachten binnen een halfuur hele kuddes tijgers te kunnen zien en die al het andere moois over het hoofd zien. Dieptepunt is een jeep met drie dikke Engelse 'dames', gillend en giebelend hoor je ze al van ver aankomen.
Gelukkig zijn ze ver weg als we tegen het eind van de safari een 'Alarm Call' horen, een Sambarhert heeft een tijger gezien, onze gids en chauffeur zitten met gespitste oren en bij de volgende kreet is het vasthouden, met grote snelheid rijden we 200 meter verder waar we een vrouwtjestijger het bos in zien lopen, wat een verschil met de bijna onzichtbare Jungle Cat, in het volle zonlicht is de tijger bijna net zo fel oranje als een wegwerker in zijn veiligheidshesje. Voldaan rijden we het park uit, we zijn niet 'Single Minded' maar een tijger in het wild was toch wel een grote wens, en de reden om hiernaartoe te komen.
De twee volgende safari's zien we geen tijgers maar de grote groepen herten die bij zonsondergang staan te grazen zijn wel erg fraai, net als de Makaken en Langoeren die elkaar achterna zitten in de bomen. De Israeliërs zijn inmiddels vertrokken en onze nieuwe metgezellen zijn een duits echtpaar van middelbare leeftijd, grote wildlife liefhebbers die al heel wat reizen gemaakt hebben, en waar vooral Heinrich smakelijk over kan vertellen. Onze gesprekken zijn een hilarische spraakverstrengeling van Duits en Engels, maar met een paar 'Special Snacks' (Kingfisher bier) erbij kunnen we het prima samen vinden bij het kampvuur.
Bij onze laatste safari is het weer gelukkig veranderd, de mist is verdwenen, een heldere, knisperend koude ochtend, bij het binnenrijden van het park zien we de rijp op het gras staan. Iedereen heeft een goed gevoel, 'vandaag gaat het gebeuren' zie ik op de gezichten om heen geschreven.
Bergop gaat het, ik geniet met volle teugen, in mijn hoofd hoor ik de band Journey:
'See a new day, Start a new way, Get it straight, It all comes together'.
Bij de zoveelste slinger draaien onze gids en ik onze hoofden van de buitenbocht waar het dal ligt, naar de binnenbocht en bijna gelijk sissen we: 'TIGER' , tussen de struiken op 50 meter van de weg ligt een volwassen mannetjestijger ons aan te kijken. Iedereen veert op, camera's klikken, voor je het weet is het voorbij, of er komen zoveel jeeps dat je door moet rijden. Maar niet vandaag, 1 andere jeep komt aanrijden en dit fantastische beest blijft rustig liggen, minutenlang, ik probeer zoveel mogelijk foto's te maken met alle mogelijke instellingen, dan moeten er toch wel een paar lukken.
'Sta 'ns op.' hoor ik naast me fluisteren en even later vervult het beest de wens van kattenvrouwtje, langzaam strekt hij zich uit, loopt een paar meter, weer strekken, paar meter lopen, nagels scherpen aan een boom, nog even een brul en hij verdwijnt achter de struiken. Onze chauffeur geeft rustig gas en om de bocht steekt de prachtige bengaalse tijger vlak voor ons de weg over om te verdwijnen op het moment dat achter ons het gegiechel van onze engelse 'vriendinnen' al de bocht om komt.
'Der liebe Gott hat Uns Gehört.........', en Heinrich ? Heinrich zegt wat ik denk:
'Und die Verdammte Engländerinnen haben es nicht gesehen, HaHaHa !!'
Foto's
