fotograaf van de Dalai Lama
Ladakh
India
Robat
fotograaf van de Dalai Lama
Een droom wordt werkelijkheid
Op 13 augustus gaat ’s avonds de telefoon in onze hotelkamer in The Old Dragon in Leh. Het is Lama Thupstan Wangchuk, de directeur van twee scholen in Leh. De RigLamschool en The New Millennium School. Wij zitten in het bestuur van Bconnected ( www.bconnected.nl ). Deze stichting steunt de RigLamschool financieel. Wij kennen Thupstan al erg lang. Hij vraagt of hij even boven mag komen. Wij doen de deur open en zien Thupstan staan met een brief in zijn hand.
“His Holiness the Dalai Lama is coming tomorrow” Dat hadden we wel eens eerder gehoord, maar dan ging het niet door. Toen wij echter de brief openden, met daarin een persoonlijke uitnodiging, moesten we het wel geloven. “En ik wil dat jij foto’s maakt,”zei hij. We stonden perplex en kregen het een beetje warm van binnen. Hij wordt verwacht om 7.30 uur ’s ochtends, dus zorg dat je er op tijd bent. De volgende dag zaten we om 5.45 in een taxi, op weg naar Dambuchan, een wijk in Leh. Net na de bocht is al duidelijk welke weg we moeten hebben. Overal gebedsvlaggen een welkoms bannieren. Het is al druk als we aankomen. Onder een grote kleurige luifel de speciale zetel voor de Dalai Lama, ernaast tafeltjes met lekkers erop en kussens voor de genodigden. We krijgen een plaats op de 3de rij. We kunnen de Dalai Lama straks aanraken, zo dichtbij zitten we. Mensen kijken ons aan, niet zo gek als je weet, dat wij de enige buitenlanders waren. Veel klederdrachten hier. We genieten. Kinderen staan klaar met kadakh’s. Hoewel we tot 9.00 uur moeten wachten, vliegt de tijd, doordat er zoveel om ons heen gebeurt. Langzaam druppelen de hoogwaardigheidsbekleders binnen. Voor het overdekte gedeelte een aantal stoelen en kussens in de volle zon. En..het is weer een superhete dag vandaag. Uit alle kleine dorpjes rond Leh is de bevolking toegestroomd. We zijn wel erg vereerd met deze uitnodiging. Dan horen we plotseling trommels en fluiten. Militairen rennen rond een auto mee en verdwijnen bijna in de door de 4wd veroorzaakte stofwolk. Iedereen onder de luifel gaat staan. De menigte moet eerst nog blijven zitten. In de verte een paraplu en daar is hij dan. Weer de kriebels in mijn buik. Wat een charisma heeft die man. Hij loopt vlak langs ons heen. Ik mag met mijn camera overal lopen en doe dat dan ook. Ik blijf plaatjes schieten. Na diverse toespraken komt de Dalai Lama zelf aan het woord. Hij houdt de toespraak in het Tibetaans. Plotseling richt hij zich tot ons en zegt in het Engels:”Ik kan het wel in het Engels doen voor jullie, maar dan begrijpen deze mensen er niets van” en vervolgt zijn speech. Ook al begrijpen we niets van de speech, zijn stem is betoverend. Na de speech krijgt hij een traditioneel hoedje van de Danahu aangeboden. Hij zet het direct op zijn hoofd. Hilariteit alom. Tijdens de toespraken worden we voorzien van heerlijke( nou ja heerlijk!!!) boterthee en rijst met noten en abrikozen. Het valt de Dalai Lama op, dat de schoolkinderen zo lang in de hete zon moeten zitten. Hij gaat er naartoe en vraagt of ze in de schaduw willen komen zitten. Er zit zelfs een albino bij, en die mag helemaal niet lang in de zon. Na de toespraak volgt de inauguratie. Deze is voorbij, voordat je er erg in hebt. Dan is het tijd voor afscheid. Hij komechter recht op ons af en neemt de tijd voor een gesprekje met ons. Kippenvel!!!! Hij pakt mijn aangeboden kadakh en legt hem om mijn schouders. Deze krijgt een heel speciaal plekje. Nadat de Dalai Lama in een stofwolk, omgeven door militairen, is vertrokken knijpen we elkaar eens in de arm.
Een droom was werkelijkheid geworden.
Foto's
