Met de trein naar...
Kerala
India
Edwinaverdingh
Met de trein naar...
12.45 u.
De trein staat al op het perron. Kollam - Varkala, 45 minuten met de gewone trein.
Kollam – Trivandrum, 20 minuten met de expresstrein voor een afstand die ongeveer dubbel zo groot is als de eerste. Deze laatste is vroeger gearriveerd en onwetend dat we zijn stappen we met veel enthousiasme in de trein.
Is dit Varkala? Het ligt niet aan het water, het ziet er te groots en te druk uit. Toch maar even vragen! Trivandrum? Het is toch niet waar hè!
Geen probleem, er gaat dadelijk een trein naar Varkala. Koop je ticket en je bent zo weer op weg! Dat had je dus gedacht! Spijtig genoeg was dit een bommeltrein waardoor onze halve terugweg dubbel zo lang duurde als een dubbele heenrit in de expresstrein. Kan je nog volgen?
Uit schrik dat we Varkala weer voorbij rijden, hangen we met haviksogen tegen de tralies, die de ramen van de trein barricaderen, aan. Nu hebben we alle drie even genoeg van boten en treinen. We beslissen om enkele rustdagen in te voegen. Het Sea Shell Resort, nou ja 'resort', lag op 5 minuten wandelen van het strand. Varkala het hippieparadijs? Er hangt nog een vleugje nostalgie. We zijn het al niet meer gewoon om zoveel blanken te zien en dan nog te bedenken dat ik me in het vliegtuig onwennig voelde tussen al die kleurrijke Indiërs. Gek hoe snel dat je je kan aanpassen, zolang je daar maar voor open staat.
Van al onze reizen brengen we iets traditioneels - origineels mee. Tristan vindt het leuk om zich te kleden zoals de locals. Dit is begonnen toen we in Aswan (Egypte) waren. Bij een lokale kleermaker 'bestelde' hij zijn eerste djellaba. Hier in Varkala wacht hij geduldig op zijn nieuwe 'maatpak'.
Buiten het prachtige strand en de steile rotsen van Varkala verkennen we de omgeving met de riksja. Deze brengt ons door idyllische landschappen en door dorpjes waar diverse geloofsovertuigingen vreedzaam naast elkaar wonen. Je ziet dadelijk het verschil tussen de dorpelingen en diegenen die aan de kust werken. Deze zijn beïnvloed door het toerisme en zijn opdringeriger. De dorpelingen daarentegen glimlachen, lopen met ons mee en vertellen over hun lokale schrijvers. Gewoonweg over koetjes en kalfjes. Dat is wat Indië zo mooi maakt!
Maandagochtend!
Vroeg uit de veren, klaar voor een treinrit naar Trivandrum.
Maar waarom tijdens het spitsuur? Deden we dit met opzet? De mensenmassa puilde uit de trein. Daar geraken we nooit meer bij, dacht ik.
Fout gedacht! De vriendelijke mensen trokken ons van het perron, hop de trein in. Hoe we daar binnen geraakt zijn, kan ik me niet meer herinneren. Als sardienen in een blik arriveerden we op onze bestemming. Als we eindelijk terug onze 'vaste vorm' aangenomen hebben, blijkt dat in Trivandrum alles gesloten is op maandag.
Tja, reisgids niet goed gelezen
Foto's
