Kerala 3

Door: Elstijssen

Geplaatst op Dec 18, 2009

We vertrekken om 8.00 uur met een fikse rit van ca. 5 uur naar Munnar (drie rivieren) voor de boeg. Het Hillstation is met 1652 m het hoogste van Kerala en ligt op 137 km van Cochin. Qua afstand is het niet zoveel maar meer dan een gemiddelde van 40 km per uur is niet realistisch vanwege het drukke verkeer, de smalle wegen en de haarspeldbochten in de West-Ghats. Het is in warme periodes een toevluchtsoord vanwege het koele aangename klimaat. We logeren in een kleine estate midden tussen de thee- en kardemomplantages.
Veel pelgrims, ook uit de omringende deelstaten, zijn onderweg naar de Swamy Sree Ayyappan Temple. De tempel is één keer per jaar tussen half december en eind januari geopend en alleen toegankelijk voor mannen. We kijken onze ogen uit, er is van alles te zien. Variërend van een vrouw die een koe wast, de levendige dorpjes waar we doorheen rijden, de rubberplantages en de rubbermatjes die hangen te drogen tot een dorpsfeest met een minister die het nieuwe elektriciteitsnet komt openen. De theeplantages zijn schitterend. Het landschap is extra mooi, doordat er tussen de thee zilvereiken en sinaasappelbomen zijn geplant. Na een late lunch gaat mama even rusten. Zo’n autorit, maar vooral alle indrukken hakken er toch in. Wij struinen wat in de omgeving rond en zien een prachtige zonsondergang.

Onze volgende bestemming is Periyar. Oorspronkelijk was het de bedoeling het Periyar National Park via een boottocht te verkennen. Op dit moment zijn er geen boottochten in afwachting van een nieuwe boot die nu wordt gebouwd. Een aantal maanden geleden is er een ernstig ongeluk gebeurd. Tijdens een boottocht zagen de passagiers een olifant aan de rand van het meer en alle passagiers liepen naar dezelfde kant. De boot sloeg om en vooral veel kinderen en vrouwen (die niet konden zwemmen) zijn verdronken. Er waren 4 Europeanen aan boord die zichzelf zonder teveel inspanning al zwemmend konden te redden. Het was een nieuwe boot maar niet stabiel. Het ergste was dat er geen zwemvesten beschikbaar waren gesteld. Dat zou een heleboel overlevenden hebben gescheeld. Het water was rustig, niet koud en de boot lag dicht onder de wal.
Een wandeling door het park is in ons geval – met een moeder van 86 – geen optie. Ingrid en ik doen ’s middags een spicetour. Daarna halen we samen met Biju mama op in het resort voor een ritje op een olifant. Een echt toeristische activiteit, maar het leuke is dat we de enige westerse toeristen zijn. Dat hebben we geweten ook. Een moeder van 86 met twee dochters op de rug van een olifant was voor veel van de aanwezigen een echte bezienswaardigheid. Onophoudelijk werden foto’s van ons gemaakt. In een winkel met ongelofelijk veel soorten kruiden gaan we ons te buiten. Later op de avond winkelen Ingrid en ik in de omgeving van het hotel. We vinden een winkeltje van een aardige man die met zijn familie is gevlucht uit Kashmir. Hij showt ons trots zijn koopwaar, voorziet ons van heerlijke thee en vindt het totaal geen probleem dat we niet van plan zijn om iets te kopen. Hij bedankt ons voor onze bezoek en leuk gesprek. De volgende ochtend gaan we samen met mama terug en halen de “schade” van de avond daarvoor weer in.