Toen we op reis gingen naar Noord-Oost India, deden we eerst Calcutta aan om een beetje te aclimatiseren of te wel onthaasten, zoals onze gids zei. We hebben dus ook veel van Calcutta gezien en hadden de bof dat er een massa-demonstratie was, wat heel ordelijk verliep, maar wat wel veel mensen en politie op de been bracht. Dat was een feest om te zien, al die zwaaiende mensen. Maar wat een diepe indruk op me gemaakt heeft was het verzorgingstehuis van Moeder Theresa. Het gewone tehuis van Moeder Theresa is normaal te bezichtigen, maar in het verzorgingstehuis kom je niet zomaar in en er was ons gezegd dat het niet mogelijk was om daar een kijkje te nemen. Nu wilde het dat er in ons gezelschap iemand was, die er ongeveer 30 jaar geleden had gewerkt als vrijwilliger op de mannenafdeling en daar graag weer een kijkje wilde gaan nemen. Toen dit bekend werd, kon de Indische gids het toch voor elkaar krijgen dat we mochten komen. Wat we daar zagen was indrukwekkend. Wij mochten nu zowel de mannen sla de vrouwen afdeling bekijken en er werd met zoveel liefde en toewijding door vrijwilligers verzorgd en verpleegd , dat het diepe indruk op me gemaakt heeft. Er was ook nog een foto-tentoonstellinkje van Moeder Theresa met allerlei grootheden van over de hele wereld, wat ook al indrukwekkend was. Er mochten geen foto's gemaakt worden, wat niet eens in me op kwam jegens piëteit en het prive van de mensen en hun verzorgers te beschermen.
De persoon die er 30 jaar geleden ook gewerkt had, zei later dat er niets, maar dan ook niets was verandert.
Bij het verlaten van het tehuis waren we allemaal diep, maar dan ook diep onder de indruk .
Het was een wel heel bijzonder lokatie en met enig vasthoudendheid wel te bezoeken.