Overvolle straten, verlaten forten en paleizen.
India
Azië
ThijsVDenBurg
Overvolle straten, verlaten forten en paleizen.
“What do I think of Western civilisation? I think it would be a very good idea”. (Mahatma Ghandi)
India, land van; drukte en armoede, Maharadja’s en sultans, de ‘staarders’, poepen op straat, heiligen en rituelen, schitterende natuur, hoofdwiggelen (zijwaartse korte heen en weer gaande beweging wat, ja, nee of misschien kan betekenen), bedelaars, open vlakten, nauwe overvolle straten, heilige koeien, wassen in de Ganges, verlaten stenen forten, schitterende sari’s en heerlijke Masala thee.
Na een korte overnachtingsstop is de eerste echte stop de heilige Hindoe-stad Varanasi, men zegt oudste stad ter wereld. Een bedevaartsoord voor pelgrims van over heel noord India die hier komen voor kwijtschelding van al hun zonden en een laatste rustplaats door gecremeerd te worden in één van de Ghats (heilige badplaatsen) langs de Ganges. Vanuit het dakterras van mijn hotel vlakbij de Ganges zie ik de mensen baden, de zwartgrijze rook van de lijkverbrandingen en de Hindoe ceremonies. Om de volgende dag het maar eens van dichtbij te bekijken. Het blijft apart om als bijstander een meter of tien van een emotioneel schouwspel af te staan. Families die hun geliefden cremeren, of enkelingen die een dienst krijgen door onbekenden. De geur van verbrandt vlees, haren en mint versterkers dringt mijn neus binnen maar doet me niet veel. Het zien opbranden van een lijk des te meer. Vijftig meter verderop doen Dobbhi’s jouw was en staan mensen te baden en tanden te poetsen in dezelfde Ganges. Dit gebeurd hier al eeuwen zo en het zal ook nog eeuwen doorgaan.
In de avondzon zie ik overal in de stad honderden vliegers op en neer dansen op de lichte bries. Kinderen op platte daken staand, gaan met hun kleurrijke vliegers de strijd met elkaar aan net zoals in ‘the kiterunner’. Met korte rukjes aan de lijn proberen ze de vlieger op en neer te laten draaien zodat ze de lijn van de ander door kunnen snijden. Bij een succesvolle poging komt er een vlieger al fladderend stervend naar beneden om te eindigen als natte krant in de Ganges of als het geluk heeft wordt het gevangen door een kind en krijgt het zoals bij reïncarnatie een nieuw leven maar wel wederom als vlieger.
Na Varanasi ga ik naar de plaats Allahabad dat eens in de 12 jaar als bedevaartsoord dient. Rond de 1 miljoen Indiërs komen naar deze stad om Shiva te eren. Hoe deze plaats dat kan herbergen is me een raadsel. Waarschijnlijk hebben ze er 11 jaar voor nodig om van bij te komen. Ook bezoek ik het verlaten Kalinger fort, gelegen op een soort tafelberg. Weinig toeristen komen naar deze plek toe omdat het buiten de toeristische route ligt. Een fort voor mezelf (en de lokale bevolking die hier nog rondhangt), met een beetje fantasie is daar Sultan Thijs de 1e.
Ik sta verbaasd over de enorme hoeveelheden aan tempels en forten dat over de eeuwen gebouwd is in India. Khajuraho staat bekend om haar tempels die verborgen waren in de jungle. De jungle van vegetatie is nu verdwenen en heeft plaats gemaakt voor te strak gemaaide graszoden en een jungle aan souvenirwinkels. Vergane glorie als je het mij vraagt. De tempels hier bezitten veel erotische afbeeldingen, Kamasutra ‘hoogstandjes’ uitgebeiteld in het goed bewerkbare zandsteen. De helft van de posities vraagt halsbrekende toeren en dieren doen af en toe ook mee. Toch raar dat deze tempels al duizend jaar oud zijn, maar het verklaart wel waarom er in India nu al meer dan 1 miljard mensen leven. Ze houden ervan zullen we maar zeggen.
Voor mij is het kleine dorpje Orchha met enkele fantastische verlaten forten en paleizen een hoogtepunt. Een Esscher-achtige wereld is gecreëerd waarbij trappen, bruggetjes, poorten en nauwe doorgangen een soort van doolhof vormen binnen een groot omhulsel. De aasgieren cirkelen boven de toppen van het fort rond om je uiteindelijk leeg te pikken wanneer de uitgang niet meer gevonden wordt, net als bij de ‘Tibetaanse skyburials’. De meeste lege forten zijn nu slechts een omhulsel zonder veel eigenlijke inhoud, maar de geschiedenis die er heeft afgespeeld vertegenwoordigt de inhoud die nu nog steeds bestaat.
De rommel en drukte in India valt me nog redelijk mee na alle verhalen wat mensen vertellen. Vroeger in mijn oude studentenhuis was de rotzooi soms vele malen erger. Maar aan één ding kan ik maar niet wennen en dat is het onnodig getoeter van al het verkeer, waar vooral de bussen de boventoon in voeren. Met kriskras door elkaar rijden, tegen de richting manoeuvreren, uit- en inladen midden op straat, koeien er tussendoor, creëren ze hun eigen chaos waarin de gemoederen vaak hoog oplopen. Staan ze welgeteld een halve seconde stil dan rammen ze al op die knop alsof ze het antwoord weten op een vraag in een goed verdienende spelshow. De extreem luide en scherpe toeters blazen je ene trommelvlies door je hoofd heen en deze eindigt vastgeplakt tegen de binnenkant van de andere. Nee dit zal ik zeker niet missen als ik weer thuis ben.
Eén van de zeven moderne wereldwonderen, de Taj Mahal in de oude Mughal hoofdstad Agra. De meningen over de gekozen wonderen zijn nogal verdeeld (ook ik ben het niet eens met een aantal). Maar dat de Taj Mahal hier één van is, is algemeen geaccepteerd. Deze schitterende moskee uit wit en zwart marmer trekt elk jaar miljoenen toeristen, die een flink bedrag neerleggen. Ook ik sta met bewondering te kijken hoe dit bouwwerk perfectie uitstraalt. Van dichtbij valt het dan wel weer een beetje tegen. Alle smog van uitlaat- en industriegassen vreet aan het marmer en renovatie is moet het mooi wit houden. Misschien is het beter om de oorzaak aan te pakken dan het gevolg maar dat is een grotere of misschien wel te grote klus. IJdele hoop dat nog veel mensen van dit bouwwerk mogen genieten.
Foto's
