Fietsen en tijgers!!!!!!!!!
India
Azië
Fietser
Fietsen en tijgers!!!!!!!!!
Tijgers en fietsen.
In december 2012 had ik een fietstocht gepland van Bangalore naar Trivandrim in Zuid India.
De tocht zou door diverse natuur reservaten gaan waar o.a. tijgers zouden leven.
Op voorhand heb ik mij af afgevraagd hoe dat zou gaan.
's Morgens in Bangalore aangekomen zijn we naar het hotel gegaan. Een lunch genuttigd en om zo snel mogelijk van de eventuele jetlag af te komen besloten mijn fietsmaat en ik om niet te gaan slapen, maar een tuk tuk te huren en naar het centrum van Bangalore te gaan.
In het centrum aangekomen hing daar een dikke smog en ik voelde het direct op mijn longen slaan. Constant hoesten geblazen, 's avonds koorts.
De volgende dag begon de fietstocht. Fietsen en koorts zijn geen goede combinatie.
Dus plaats genomen in het busje dat we hadden gehuurd waar onze bagage in mee reisde.
Na enkele dagen in het busje achter de groep aangehobbeld te hebben, de wegen zijn niet al te best, zeg maar dramatisch soms, kwamen we aan bij Bandipur Tiger reserve.
Hoe nu? Gewoon door fietsen dus.
Ik zat in het busje en zag om de kilometer een bordje met de tekst "verboden te stoppen, hou de auto ramen gesloten". Fietsen mag dus wel, Onderweg kwamen we zelfs locals tegen die liepen. Ook nog een mahoet met een olifant.
Later hoorde ik van de fietsers die alleen of samen fietsten dat ze ook nog een moeder olifant tegen kwamen met jong. De moeder olifant oogde best wel agressief.
In het resort aangekomen dat geheel omgeven was door een hoog hekwerk met rijen prikkeldraad zeiden we tegen elkaar dat het met de tijgers wel mee zou vallen, meer reclame om toeristen te lokken. Totdat we in het restaurant kwamen waar een ingelijste krant hing van enige tijd daarvoor. Er hing een volledig krantenartikel met een grote kop “Hunting down a man eterâ€. De gehele pagina was geweid aan een schokkende gebeurtenis.
Een tijger had 7 mensen gedood en opgegeten. Uit de tekst blijkt dat er veel mensen in het natuur reservaat wonen. Vaak in schamele hutjes en waar de mensen soms uit de woningen waren gesleurd door de tijger, dwars door de muren heen.
Het gevaar was dus veel dichterbij dan we ooit beseft hebben.
’s Nacht, liggend op mijn bed in het resort, stel je er niet te veel van voor, 4 bedden met een paar planken als latten bodem een dun matrasje met een paar gebruikte lakens besloot ik om naar huis te gaan. Voelde me net een zwerver terwijl ik vaak op veel slechtere plaatsen had geslapen.
ANWB gebeld via mijn vrouw en deze hebben alles perfect geregeld.
Zondag ’s morgens thuis gekomen, eerst een douche even liggen en vervolgens naar de huisartsen post die bij ons in het ziekenhuis is. Werd na onderzoek doorgeschoven naar de eerste hulp en zo in ziekenhuis in. Bleek een zware dubbele longontsteking te hebben.
Na 14 dagen naar huis en aansterken, je bent helemaal niets meer.
Een jaar later ben ik nog niet volledig hersteld. Volgens mijn huisarts doe ik te veel, te snel. Zijn advies; gedraag je als een vent van 57 en blijf weg uit die “ape†landen. Geen reiziger dus. Overigens een zeer sympathieke man.
Foto's
