Van stad naar platteland

Door: Saya

Geplaatst op Feb 12, 2010

Als er al een de infrastructuur gewerkt wordt, dan is dat vaak memorabel: gespierde mannen én jonge meisjes in sari werken zich uit de naad zonder beschermende kledij, er zijn geen wegafzettingen, het verkeer raast er op een halve meter langs af en het materiaal waarmee gewerkt wordt zou zo in een museum geplaatst kunnen worden. Dat vrouwen vaker zwaarder lichamelijk werk (voor veel minder geld) verrichten als mannen is in heel Azië vaker regel dan uitzondering. Vrouwen werken in de bouw en aan de straten, vrouwen slepen met afval en hout om op te koken. Vrouwen zorgen ervoor dat de oogst wordt binnengehaald en wordt verkocht op de markt. Zij lopen kilometers om water te halen voor het gezin of voer voor het vee. Dan zijn ze nog eens verantwoordelijk voor huis en haard en de opvoeding van de kinderen. Ze zullen echter zelden een baan hebben die hen in contact stelt met de rest van de maatschappij. Dit is alleen weggelegd voor de nog steeds in minderheid zijnde groep goed geschoolde vrouwen, die ver van de armoede en traditionele ideeën van het platteland verwijderd zijn. . Gelukkig wordt aan de positie van de vrouw in India heel hard gewerkt! Wat het merendeel der mannen hier in Azië de hele dag uitspookt is mij vaak een raadsel. De levensverwachting van vrouwen is hier in India stukken lager dan die van de man. Het is bijvoorbeeld heel gewoon dat een man schoenen bezit en een vrouw niet. Zij loopt vrijwel haar levenlang op blote voeten, en hoewel ze daarmee een flinke eeltlaag kweekt, zijn de gevolgen te raden. Ook wordt er in een gezin vaak slechts één veiligheidshelm aangeschaft als het gezin over een scooter of brommer beschikt, en deze behoort enkel en alleen de man toe.
Het duurt even voordat we de stad uit zijn, de uiterwaarden van Jaipur strekken zich ver uit. We passeren de meest armetierige krottenwijken waar mensen hun schamele bezittingen onder vier palen en een zeiltje bewaren. Dan opeens staan we midden op een parkeerruimte voor trucks. Honderden bontversierde vrachtauto’s staan door elkaar heen langs de kant van de weg. Sierlijk geschilderde portretten van de lievelingsgoden van de chauffeurs op de flanken van hun tweede huis. Sommige trucks zijn zo zwaar beladen dat hun last twee meter boven, naast en achter de laadbak uitsteekt! Vermoeide chauffeurs hangen slaperig uit hun raampje de buitenwereld in zich op te nemen. Kleine kindjes heffen hun handjes in de lucht als ze ons voorbij zien rijden. We passeren de meest prachtige gevels, versierd met ornamenten, ranke torentjes en beschilderde raamluiken. Anderen woningen zijn zwartgeblakerd door de constante stroom uitlaatgassen of genadeloos gedegradeerd tot onleefbare bouwval. De meest historische gebouwen zijn vervallen tot krotten. Luiken die in vroegeren dagen het felle zonlicht moesten tegenhouden zijn dichtgeplakt met gescheurde repen plastic. Er is nooit geld genoeg om alle hongerige monden van India te voeden, dus renoveren van gebouwen of onderhoud van plantsoenen is overbodige luxe in dit land. We vliegen langs kale, droge akkers; de verzengende Aprilhitte is genadeloos voor bomen en gewassen. Vele planten en bomen zien er troosteloos uit, ze lijken op sterven na dood. Hier en daar zijn kinderen in de weer de laatste resten oogst van de familievelden binnen te halen. Onze chauffeur moet een aantal keren flink in de remmen; vóór ons blokkeert de zoveelste truck met panne het wegdek. Er worden als waarschuwende signalering een aantal dikke keien op één meter van de gestrande vrachtwagen op het wegdek gelegd. Assen gebroken door overbeladen laadruimtes, lading verloren of gewoon de greppel in rijden is hier schering en inslag in de vervoerswereld. Na een dik uur kachelen over een schijnbaar eindeloze hoofdstraat slaan we een landweggetje in. We laten de stinkende stad als bij donderslag achter ons en bevinden ons plotseling in de oorverdovende stilte van het platteland. De kwaliteit van het asfalt is ineens stukken beter dan die van de hoofdweg. Wellicht nog niet kapot gereden door de enorme massa stinkende voertuigen van de stad. Het landschap is ruig: rotsen, stenen, dorre bodem, uitgedroogde rivierbeddingen en vooral veel, heel veel stof.