De zachte tinten van het zalige zuiden

Door: Femkeopwereldreis

Geplaatst op Dec 4, 2009

Onze laatste dag India. En wat doe je dan?

Dan drink je biertjes in het Hard Rock Cafe.
Dan bel je roomservice.
Bestel je een Mocha Frappe met ice cream.
Vraag je om een Big Mac bij de McDonalds.

Dat laatste hebben ze hier echter nog nooit van gehoord. Big Mac’s bestaan niet in India. Met dank aan de heilige koe.

En voor je het weet...
We zijn weer in de stad. En voor je het weet sla je de Sunday Times open. Lees je het nieuws over een riksjachauffeur die een beloning van 5000 rupees (=75 euro) ontvangt. Reden? Omdat hij een vergeten tas met juwelen ter waarde van 10.000 euro, in zijn eigen riksja vindt en deze netjes terugbrengt naar de politie. En zo bereikt ook het nieuws over de ongenode gasten van Barrack Obama zich bij ons op de hotelkamer in Bangalore. Zomaar. Tussen een hap ei en een slok thee.

Voor je het weet zit je zo ook weer op een zondagochtend Lavazza koffie te drinken tussen de moderne Indier. Eindelijk niet de enige met een netbook. Het leven van de mensen in de IT-hoofdstad van de wereld, lijkt niet veel anders dan op die van de gemiddelde Amsterdammer. Ook hier verzamelen vrienden zich op hun vrije dag in het park, gaan op zaterdagavond naar clubs en bars en komen de volgende ochtend bij met een kop koffie op de hoek van de straat.

In de stad in India. Waar iedere dag weer een dag van overleven is voor de armste kindjes. Meestal met hun moeder op de achtergrond, met een pasgeborene op de schouders; Om de aanblik nog erger te maken. Met de smaak van de smaakvolle burgers en de tapbiertjes van het Hard Rock Cafe nog in mijn mond, voel ik me een verwende overvolle westerling. Met de hongerige en starende prikkende blik van het magere jochie voor me, voel ik me zwak. Als je een kindje geeft, komen ze allemaal, hebben we al vaak gehoord. Maar voor je het weet, op onze een-na-laatste avond in India, staat een uitzondering te gebeuren. En pakt Mike een muntje uit zijn zak.

En voor je het weet breekt ook de laatste dag aan, in dit kleurrijke land van uitersten. Met de felste kleuren in het noorden van India, heb ik mijn zonnebril vaak genoeg nodig gehad om de zachtere tinten van het prachtige zuiden te kunnen waarnemen. Na onze achtdaagse strandvakantie in Goa, nemen we de dagtrein naar Hampi. In een wagon vol westerlingen, raak ik verzonken in weer een luguber verhaal van Stephen King. De tijd tikt, maar verstrijkt slechts langzaam. En bang om ziek te worden van de curry’s uit de treinrestauratie, eten we tien uur lang alleen biscuits en chips. De open ramen van de coupe, zorgen voor een heerlijk briesje en ik geniet van het uitzicht. Inmiddels dendert de trein dwars door een national park en gaan groene moerassen en wapperende palmbladeren aan mijn zicht voorbij. Niet slecht.

Buitengewoon Hampi
We worden door een riksja afgezet in Hampi, een World Heritage Site, ‘not to be missed’. Het buitengewone landschap van graniete rotsen, rijstvelden en bananenplantages, wordt op dat moment weggevaagd door het noodweer dat door het stadje raast; dat later blijkt, veroorzaakt wordt door de cycloon in Mumbai. Hoe dan ook, nemen we plaats in het overvolle gammele bootje dat de rivier oversteekt. Op weg naar ons hostel. Gelukkig komt na regen zonneschijn, en als we ’s ochtends de deuren van onze cottage met rieten dak openslaan, straalt een prachtig zonnetje over het unieke landschap.

Photoshoot
De relaxte laid-back atmosfeer in Hampi is niet te versmaden en lokt ons dan ook uit vier dagen te blijven. We fietsen langs de bananenplantages, bezoeken het nabij gelegen dorpje Anegundi waar we kleine tempeltjes bekijken en klimmen de berg naar de zogenaamde ‘Monkey Temple’. Het uitzicht vanaf deze tempel is fenomenaal en vanaf hier zie je dat de rotsfornaties zich uitstrekken over kilometers lengte. En ook de door ons eerder bezochte ruines uit de 15e eeuw, zien we nu overzichtelijk voor ons liggen. Niet voor niets schiet ik dan ook meerdere foto’s, dat al snel de aandacht trekt van een Indiase man. En blijkt, zijn hele familie. Voor ik het weet, word ik omsingeld door de gehele familie. Dames en kinderen gekleed in prachtig gekleurde sari’s. De man maakt heftige gebaren naar me, waaruit blijkt dat hij met de familie op de foto wilt. Dan verschijnt Mike hand in hand met een klein mannetje. Ook een familielid. Heftig geinteresseerd in elkaar, volgt een uitgebreide photoshoot. De kleine tienermeisjes vinden het geweldig en blijven voor de camera springen. Net als wij vinden ze de ontmoeting met deze vreemde vogels een hele belevenis.

Op naar Kerala
En voor je het weet zit je dan weer in het vliegtuig naar Trivandrum, de hoofdstad van Kerala. Per vliegtuig? Ja, omdat alle treinen volgeboekt zijn. Tot onze teleurstelling, want reizen per trein in India, is all part of the experience. Goed, wij verplaatsen ons dus op de gemakkelijke en snelle manier van A naar B. Eerst, echter, nemen we de nachtbus vanuit Hampi naar Bangalore. We boeken een tweepersoonsbed in een bus (ja echt het kan!), en de eerste kilometers in de bus zijn bewegelijk. Zeer bewegelijk. Hobbbels overal in de weg, dat wordt weer afzien. Uiteindelijk zorgt het gehobbel ervoor dat ik in slaap dommel en toch een goede nacht heb. Evenals Mike. Gelukkig. We spenderen een dag en nacht in Bangalore. Aangezien Bangalore de reputatie heeft van een groene stad, wandelen we door Cubbon Park, en ontwijken we de rondvliegende frisbees die door groepen vrienden in de rondte worden gegooid. Spelende kinderen en de goed bevolkte picknickkleden zorgen voor een prima fibe. Eten, drinken en winkelen zijn de andere activiteiten die als prio op ons lijstje staan. Geld uitgeven dus! Ik koop een geweldig boek, Shantaram, een absolute ‘must read’ voor India-geinteresseerden.

Benieuwd naar het vervolg van dit verhaal? Lees dan verder op www.femike.waarbenjij.nu