Een spelletje op hoog niveau!

Door: Kokkeeri

Geplaatst op Dec 5, 2013

Mensen om mee heen beginnen een beetje onrustig te schuiven op hun stoelen. Ze voelen in hun zakken, controleren de inhoud van handtassen en houden hun ogen gericht op de stewardessen. Ook bij hen lijkt er iets van spanning op te treden. Ze lopen een beetje giechelend door het gangpad heen en weer. Dat maakt mij ook een beetje nerveus. Daar is geen reden voor. De motoren van dit Cebu Pacific vliegtuig dat mij van Manila naar Kalibo moet brengen, snorren met een monotoon geluid. Daar lijkt mij niets mis mee. Toch verzamelen de stewardessen zich nu voor in het vliegtuig. Ik vraag aan mijn buurvrouw of zij weet wat er aan de hand is.

Ik krijg een ‘Shssst…listen. It starts!’, terug als antwoord. De stem van een van de stewardessen stopt mijn verdere gedachten. ‘Good afternoon, dear passengers. It is time again for our game. Are you ready?’, klinkt het door de microfoon. Mijn ‘dear passengers’ beantwoorden haar vraag met een instemmend gezoem. Vanuit de achterkant van het vliegtuig hoor ik zelfs paar enthousiaste mensen ‘yes’ roepen.

Een spel… ? Mijn buurvrouw heeft inmiddels haar handtas op schoot genomen en zit daar flink in te rommelen. Meer mensen om mij heen doen hetzelfde. Ik begrijp er steeds minder van. De stewardess gaat verder: ‘Are you ready? Here is the first question. The price for the winner is this beautiful Cebu Pacific pen & pencil set! A real collectors item!’. Ik kijk in verwondering naar de plastic pen die ze omhoog houdt. Langzaam begint me iets te dagen. We gaan een spel spelen en de prijs is een plastic reclame pen. Aan het gespannen wachten van de passagiers merk ik wel dat veel mensen die prijs willen winnen. Ik ben nu wel benieuwd naar het spel.

De stewardess bouwt de spanning op: ‘The first person who shows me ……….7 fingers!’ Terwijl ik vraag nog even moet laten bezinken, schieten overal handen met uitgestoken vingers de lucht in. De meesten hebben voor de 5 – 2 combinatie gekozen, niet mijn buurvrouw; zij heeft 4 vingers aan de ene en 3 vingers aan de andere hand omhoog. Tot haar teleurstelling beloont de stewardess haar creativiteit niet. Achterin het vliegtuig was iemand waarschijnlijk net iets sneller met de 7 vingers. Een blije Filippino werkt zich een weg door het nauwe gangpand naar voren. Met een grote glimlach neemt hij het ‘collectors item’ in ontvangst.

‘Are you ready for the 2nd round!’, klinkt het nu. Even speel ik met de gedachte om te roepen dat ik nog wat uitleg nodig heb, maar stewardess gaat al weer verder. ’The first person to show me a…’. In de korte pauze die ze laat vallen om de spanning op te bouwen, kijk ik om me heen. Mijn buurvrouw heeft haar paspoort in de ene hand en haar boardingcard in de andere. Zou zij iets meer weten? De stewardess gaat verder: ‘The first to show me a….lighter!’

Ik denk naast me een vloek te horen. Gevolgd door een fanatiek gerommel in de handtas. Deze vraag heeft mijn buurvrouw duidelijk verrast. Mij ook eigenlijk. Een aansteker in het vliegtuig. Ik dacht dat dit niet meer mocht eigenlijk. Voor in het vliegtuig heeft iemand daar zich in ieder geval niks van aangetrokken. Triomfantelijk laat hij een mooie grote Zippo zien. De stewardess is onder de indruk en overhandigt de man een prijs. Dit keer een Cebu Pacific mok. Mijn buurvrouw is iets minder tevreden. Met venijn in haar stem fluister me toe dat ze dit anders nooit vragen.

Maar ze heeft nog een kans. De stewardess maakt zich al op voor de 3e ronde. Ze groeit in haar rol als quiz-master en maakt het nog spannender. ‘The first person who shows me …. .’Een lange stilte volgt. De spanning stijgt. Mensen schuifelen onrustig op hun stoel. Onze quiz-master gaat verder: ‘The first person who shows me …a….who shows me… a… .’. Ze stopt weer even, triomfantelijk in het rond kijkend. ‘Sorry, I forgot to mention the price! But most of you will know…, the prices is… a Cebu Pacific T-shirt!’ Gejuich om me heen. Dit moet de hoofdprijs zijn!

De spanning is voor sommigen ondragelijk. Iedereen wacht op het vervolg van de stewardess. Mijn buurvrouw heeft haar handtas op schoot omgekeerd. Verschillende objecten liggen binnen handbereik op schoot. ‘The first person who shows me a… mobile telephoneeee…’. Onmiddellijk schieten tientallen telefoons de lucht in. Een Filippino is nooit ver verwijderd van zijn mobieltje. De stewardess is onverstoorbaar: ‘I was not finished… it is not a telephone. The first one … whoshowsmeamobiletelehoneadapter!’

Deze enorme versnelling in het uitspreken van de woorden brengt mij in grote verwarring. Maar niet mijn buurvrouw. Zij steekt razendsnel de adapter van haar Nokia de lucht in. Overtuigd dat ze gewonnen heeft, staat ze in no-time naast de stewardess met de prijs in haar handen. Een luid applaus klinkt door het vliegtuig. Tevreden komt ze weer naast me zitten. Dan geeft ze een uitvoerige toelichting op wat er net allemaal is gebeurd. Blijkbaar is deze ‘Bingo’ onderdeel van elke binnenlandse vlucht van Cebu Pacific. En de vragen zijn ook wel te voorspellen. Meestal gaat het om de boardingpas, een paspoort of rijbewijs en een aantal vingers in de lucht. Ook de adapter heeft ze al vaker meegemaakt, vandaar haar snelle reactie. Maar de aansteker was voor haar een onaangename verrassing. Ze wenst me alvast veel geluk voor mijn retour vlucht. Ze benadrukt dat ze zelf een regelmatige winnaar is!

Twee weken later. Halverwege de vlucht terug naar Manila zie ik de stewardessen hun voorbereidingen treffen. Ik zit helemaal klaar. Paspoort in de ene hand, boardingpass op schoot en een adapter binnen handbereik. Ik schat mijn kansen om iets te winnen hoog in.

De stewardess pakt de microfoon: “Dear passengers, today we will play the game a little different. The first 3 to come over here and sing our national anthem will get the prices!’

Een diepe zucht verraadt mijn teleurstelling..., .