Twijfels over Manila

Door: Kokkeeri

Geplaatst op Oct 28, 2010

Zo, vandaag ben ik precies 2 weken in Manila. Mooie gelegenheid om de balans op te maken. Is Manila nu een leuke stad om te verblijven of moet je er eigenlijk zo snel mogelijk uit.

Manila is een stad met een verkeersprobleem. Bussen, tricycles, jeepney’s, taxi ‘s, motoren en personenauto’s voeren dagelijks een oorlog voor een eigen plekje op de weg. Daarbij zijn stoplichten niet echt serieus te nemen hinderijke obstakels, zijn de aangegeven rijbanen en rijrichtingen suggesties en zie je meer voertuigen op de busstrook dan ernaast. En ondertussen wordt een verkeersagent aan 4 kanten voorbij gereden, terwijl hij langzaam aan het zicht onttrokken wordt door opzettende smog….

Hier geldt het recht van de sterkste. Dus de bus duwt de jeepney van de weg, die vervolgens een personenauto afsnijdt, waarna deze maar voorrang neemt op een motor of tricycle. En dan moet je als voetganger ook nog af en toe de weg op om over te steken. Niet dat de stoep echt veilig is. Een jeepney zal niet schuwen om een stukje stoep mee te nemen.
En dat met duizenden voertuigen tegelijk. En laten al die bestuurders van die voertuigen nu ook allemaal een ‘goede’ reden hebben om hun claxon veelvuldig te gebruiken. De buschauffeurs maken zo aan potentiële passagiers duidelijk dat ze er aan komen. Als ze dan stoppen om iemand op te pikken, moet de bus erachter natuurlijk toeteren omdat ‘ie er door wil. Dan toetert de jeepney, die daar weer achter zit, om aan te geven dat ‘ie de bus gaat passeren. Dan volgt daarop weer de claxon van de personenauto die nu net is afgesneden. Nu moet iedereen op de rem. En dat is het sein voor al het achteropkomend verkeer ook te gaan toeteren……In die chaos ga je, als niet-begrijpende buitenstaander, automatisch steeds sneller lopen. En dat levert weer nieuwe problemen op. De stoep in Manila is niet gemaakt om snel te lopen. Buiten de temperatuur en de luchtvochtigheid heb je daar ook te maken met obstakels. De straatverkopers kun je nog wel ontwijken, maar ja dan stap je weer in een enorm gat waar waarschijnlijk ooit een putdeksel heeft gezeten. Vervolgens moet je snel opzij springen voor die jeepney op de stoep, die nog net een gaatje ziet om voor te dringen en dan loop je in zo in het kraampje van de gefrituurde bananen verkoper of wordt er plotseling een taxi de stoep op geduwd omdat deze het niet meer doet. En ja, dan herhaalt het circus zich weer. De bus kan er niet door en begint te toeteren…….net als alle voertuigen achter hem, die waarschijnlijk allemaal op weg van of naar een shopping mall.

Manila is namelijk de stad van de shopping malls. Die staan echt overal. En dan niet het lullige winkelcentrummetje in een gemiddelde Vinex-wijk met AH, Blokker, de Notebar, een viskraam en de bakker. Nee, het is hier iets anders; Een beetje mall heeft ten minste 4 verdiepingen, een A en B-vleugel, minstens 30 restaurants en een kelder voor een mega supermarkt met ten minste 38 kassa’s. Zo’n shopping mall is dan weer wel een van de weinige plekken in Manila waar je lekker rustig, zonder de chaos van het verkeer, kunt lopen. Je legt zo een paar kilometer af; op zoek naar de uitgang of op weg naar een aanpalende shopping mall. Zo kun je rustig een dagje rondhobbelen in shopping malls Greenbelt 1 t/5, die zijn verbonden met Glorrietta 1 t/m 4….. En er is altijd ook een enorm foodcourt natuurlijk. Want er is maar 1 ding dat de Filippino’s liever doen dan shoppen, dat is eten.

Manila is een stad van restaurants. Ik denk dat je nergens in deze stad verder dan 100 meter hoeft te lopen om iets te eten te vinden. Variërend van wok in een bakfiets op straat tot een sjiek restaurant; je vindt er van alles. In de strijd om populairste fastfood restaurant heeft McDonalds het in ieder geval verloren van de Filipijnse keten Jollibee. Een plek waar de frietjes zijn vervangen door rijst, maar verder wel ongeveer hetzelfde is. En waar je bij het verlaten van het restaurant netjes wordt uitgezwaaid door het personeel met ‘Thank you for dining, sir’!

Manila is ook een stad waar men spreekt van rustig verlopen lokale verkiezingen als er maar 9 doden zijn gevallen onder de kandidaten als gevolg van iets te fanatiek campagne voeren.

Manila is ook de stad waar de functie Guest Relations Officer op het eerste gezicht best aantrekkelijk lijkt, maar waarbij je uiteindelijk toch met die gast tussen de lakens beland.

Manila is ook de stad waar de reizigers, ondanks de waarschuwing over de intercom ‘to leave the train in an orderly manner’, met z’n allen, niets en niemand ontziend, het treinstel uit te sprinten om een te rij te ontlopen. …

Manila is ook de stad waar de sloppenwijken tegen de Mega Shopping Malls zijn aangebouwd, maar waar deze buren nooit bij elkaar binnen zullen komen.

Manila is ook een stad waar, als een onbekend persoon je op straat aanspreekt, hem niet in de ogen moet kijken, want hij zou je kunnen hypnotiseren en je vrijwillig je geld laten inleveren.
Maar Manila is ook de stad van de fantastische mensen; gastvrij, behulpzaam en altijd vrolijk. Geen moeite is hen te veel en het mag je als gast aan niets ontbreken.

En Manila is ook de stad waarbij je gewoon een afspraak kunt maken met een van de hoogste pieten van een ministerie om zijn mening over ‘organic agriculture’ kunt vragen.

En Manila is ook de stad waar je op kantoor tussen ontbijt en lunch dagelijks een stukje rijstcake krijgt en rond 15;00 uur nog wat cassave cake. Of omgekeerd.

Of Manila nu een leuke stad is? Ik ben er nog niet helemaal uit. Het heeft zijn mooie momenten en er zijn momenten dat je met een kussen over je hoofd in je hotelkamer wilt gaan zitten… Ik hou het voorlopig nog even op interessant en fascinerend.