Veel biologen gaan ervan uit dat dieren en planten die in zee leven niet zo gauw uitsterven als dieren op land, omdat deze organismen zich makkelijk kunnen verspreiden over grote gebieden.

Onder water zijn er immers veel minder obstakels dan op land. Natuurbeschermers denken daarom dat het behouden van enkele hotspots van biodiversiteit genoeg is om de meeste mariene organismen te beschermen tegen uitsterven.

Niet waar
Onderzoekers in de Filipijnen denken nu dat dit niet waar is. Ze onderzochten het roodwier Portieria hornemannii, een waaiervormig wier van ongeveer 15 centimeter groot. Dit wier is wijdverspreid in de Stille Oceaan en groeit veel op koraalriffen.

De onderzoekers doken stukken van dit roodwier op uit 25 plekken verspreid over de Filipijnen. Uit DNA-onderzoek bleek dat het helemaal niet om één wiersoort ging, maar om 21 verschillende.

Veel van deze 'nieuwe' soorten kwamen niet in de hele archipel voor, maar slechts rond bepaalde eilanden. Zo werden geen van de nieuwe soorten uit het noorden van de Filipijnen teruggevonden in het centrale deel van het land.

100 kilometer
Volgens de onderzoekers zijn wel vaker 'verborgen' soorten gevonden van mariene organismen, maar nooit zo veel in een keer en nooit met soorten die elk maar in zo’n klein gebied voorkwamen. Sommige soorten hadden een verspreidingsgebied van slechts 100 kilometer.

De onderzoekers concluderen dat mariene organismen niet alleen op het niveau van een hele archipel beschermd moeten worden, maar soms ook per eiland. Bij dieren die op land leven gebeurt dat al, bij organismen uit zee niet.

bron internet