Een vreemde eend in de bijt: de Filippijnen

Door: Femkeopwereldreis

Geplaatst op Aug 25, 2010

“Wat is je favoriete land tot nu toe?” vragen andere reizigers elkaar onderling. Een lastige vraag, want ieder land heeft zo zijn charme. Tot voor kort hadden we wel een favoriet, namelijk Nepal. Daar voegen we nu een land aan toe. Een land dat veel mensen direct associëren met cyclonen, misdaad en zinkende veerponden. Vergeten wordt dat dit land ook de meest prachtige zonsondergangen ten hemel spreidt, een diversiteit aan marine biology biedt, en een uitgebreide keuken serveert. Bovenal een land met de meest vriendelijke en gastvrije mensen van Zuid-Oost Azië. Een land dat niet vergeten mag worden: de Filippijnen.

We nemen de bus richting Malapascua Island. Op naar het eerste paradijs. Reizen in de Filippijnen is een waar feest. Weinig aantal kilometers af te leggen, voldoende keus aan transportmogelijkheden en bovendien kom je hier heel gemakkelijk in contact met de lokale bevolking. Word je al niet vrolijk van de Filippino’s zelf, dan word je het wel van de vervoersmiddelen. De jeepneys, een kruising tussen een jeep en een bus, zijn kleurrijk beschilderd met Christus en Maria afbeeldingen. God zegen de rit! Tricycles worden voornamelijk gebruikt voor korte afstanden. Deze motor met zijspan is vaak volgeladen: drie mensen op de motor, vijf in de zijspan en twee hangend aan de achterkant van de zijspan. Wij komen uiteindelijk met een normale bus aan in het vissersdorpje vlak voor Malapascua Island. Daar nemen we een bangka, een bootje dat bij elkaar gehouden wordt door bamboehout en zijdedraad.

Thresher shark
Witte zandstranden, een heerlijk eilandbriesje en visbarbecues overal. Op Malapascua Island steken de gekleurde vliegers van de Filippijnse kinderen, mooi af tegen de helderblauwe hemel. Langs een strip van een kilometer lengte, bevinden zich alle duikresorts. De thresher sharks, bekend om zijn lange staart, zijn namelijk reden nummer een om naar dit eiland te komen. En dus lig ik 's ochtends om zes uur op de zandbodem, wachtend op mijn eerste ontmoeting met een thresher shark. Dan ergens vanuit het diepe blauw, verschijnt een vier meter lange donker gestalte. Hij cirkelt even in de rondte en daalt vervolgens weer af naar het donkerblauwe.

Naar het binnenland
Na een paar dagen op Malapascua Island, keren we terug naar Cebu City, waar we de veerpond naar Tagbilaran nemen. Dit ligt op het buureiland Bohol. Net zoals dat je bij vliegtuigmaatschappijen incheckt, verloopt dit ook zo bij de veerponden. Als we eenmaal aan vaste land zijn, vervolgen we de trip naar het guesthouse Nuts Huts, dat onze aandacht trok door de leuke naam. In een overvolle bus verlaten we het station en met een prettige discobeat die door de geel met rood gekleurde bus weergalmt, leggen we een mooie rit af langs de kustlijn van Bohol. Via de bergen rijden we uiteindelijk het binnenland in. De vriendelijkheid van de Filippino's wordt wederom bevestigd door de vrouw naast mij. Na nog geen twee woorden met haar te hebben gewisseld, biedt zij mij haar halve lunch aan. En zo snoep ik van het mierzoete broodje dat overladen is met suiker. Want daar houden ze hier van: zoet.

Karaoke
In Nuts Huts overnachten we in een bamboehut op palen aan de oever van de rivier. Vanonder onze klamboe, luisteren we ’s nachts naar de oerwoudgeluiden. Overdag is het wat minder sereen. Filippino’s houden erg van zingen en dus ook van karaoke. Een waar trekpleister voor lokale toeristen, is dan ook de restaurantboot waar zij hun zangtalenten op kunnen voeren. Zo weergalmen overdag de klanken door de rivierspelonk in het oerwoud. Een andere toeristische attractie op Bohol die ons wel interessant lijkt, zijn de Chocolate Hills. Een gebied waar meer dan duizend Teletubbieheuvels omhoog rijzen en in een bepaald jaargetijde bij zonsopgang chocoladebruin kleuren. Om dit wonderschoon te bewonderen, zitten we een uur lang op het dak van een bus, terwijl dit bijzondere landschap aan ons voorbij gaat.

Tarsiers
In Borneo hebben we het diertje niet kunnen zien. Nu krijgen we een tweede kans om kennis te maken met de tarsier : hij is nog kleiner dan je handpalm, heeft buiten verhouding grote ogen en klampt zich angstvallig vast aan de takken. Zijn hoofd draait hij in een halve cirkel van 180 graden. Een misverstand is vaak dat dit diertje familie is van de aap. In totaal leven nog duizend tarsiers op Bohol. In de tarsier sanctuary leven de diertjes beschermd in hun natuurlijke leefomgeving. Een groot voordeel als je de diertjes van dichtbij wil bekijken. Dit opvangcentrum ligt aan een afgelegen weg. Op het moment dat wij het centrum willen verlaten, regent het pijpenstelen. Bussen rijden in dit gebied onregelmatig, zeker als het regent. Dan maar wachten. Maar dan worden we aangenaam verrast door de vriendelijkheid van de Filippino’s. Zonder enige twijfel stopt een auto voor ons en roept de vrouw op de achterbank: “Willen jullie meerijden naar de stad?” En zo zitten we met het hele gezin op de achterbank mee te zingen met de liedjes op de radio. Gastvrijheid: een dikke tien!

Mannen met gouden kettingen
Na het prachtige binnenland van Bohol, vinden we het wel tijd voor wat strand. Zo nemen we de boot naar studentenstad Dumaquete op het eiland Negros. Vandaag viert de katholieke bevolking de nationale feestdag Goede Vrijdag. Veel restaurants en barretjes zijn daarom gesloten. Toch vinden we nog een paar vrije tafeltjes in de met neongekleurde Terry’s Bar. Een beetje een foute tent, maar bij gebrek aan beter denken wij ‘Dan maar daar’. Dus schuiven we aan. Binnen korte tijd raken we aan de praat met een zestigjarige Schot die hier al tien jaar woont. De man, behangen met gouden kettingen en tatoeages, vertelt in geuren en kleuren over de Filippijnse vrouwen. Ook steekt hij niet onder stoelen of banken dat hij twee kinderen van twee verschillende vrouwen heeft. Naast reizigers zoals wij, vinden helaas ook veel Westerse mannen de weg naar de Filippijnen. Niet op zoek naar mooie witte zandstranden, maar naar aantrekkelijke jonge Filippijnse dames. En dat bestempelen wij dan ook als het enige nadeel van de Filippijnen.