Ik wil naar huis (2)
Shanghai
China
Obiwan
Ik wil naar huis (2)
We waren nog maar met 3 mensen omdat ik de andere collegae heb moeten verdelen over andere vluchten (via Chengdu en Seoul) vanwege de drukte. Het vliegtuig is inderdaad helemaal afgekegd.
Ik heb geen zin om in de rij te gaan staan en wil eigenlijk terug naar "ons" hotel in het centrum, maar dat is niet slim vanwege de mogelijke info die je kunt verwachten. De vlucht van morgen zit ook vol. De travelservice in Nederland is dag en nacht bereikbaar dus even bellen en overleggen wat de mogelijkheden zijn. Er zit nog wel wat plek op de reguliere vlucht.
“Doe maar” zeg ik want onze eigen vlucht is nog erg onzeker. Het aangeboden airport hotel is ver boven de verwachtingen en ik slaap prima.
Het is ondertussen vrijdag. We moeten vrij vroeg op en het blijkt dat er onderdelen zijn ingevlogen. Het toestel is zo goed als gereed dus inchecken. OEPS...! Ik heb ondertussen geboekt op de reguliere vlucht maar die vertrekt 4 uur later. Daar heb ik geen zin in dus ik ga gewoon met pokerface naar de (voordring)balie en leg mijn boarding pas neer. Nee, ik sta niet meer in de lijst en bij nazoeken van hun kant ben ik geboekt voor een andere vlucht. Hoe kan dat nou? zeg ik verbaasd. Dan is er schijnbaar iets misgegaan. Nee hoor, dat heb IK niet geregeld ik MOET met deze vlucht mee, kijk dan ik heb hier mijn boarding pas toch. Ik wordt een 10 minuten aan de zijlijn geparkeerd en ja hoor het is goed ik mag mee. (Kunnen ze op Schiphol nog wat van leren). De blaar is nu tot maximaal formaat doorgezet. Blaar, hoezo blaar? Ik heb ook wel eens een blaar dat is toch niet zo erg?
Ik heb de foto toch maar even bijgevoegd want zelfs in het ziekenhuis vonden ze het bijzonder.
De stewardess geeft mij alle aandacht die ik maar mag verwachten nadat ik heb laten zien dat ik "zorgen" heb. VIP behandeling in de business class met een kussentje en koelkompressen met vette gazen. Ze wil niet dat ik op Schiphol ga wandelen en regelt alvast een wagentje voor naar de EHBO. Ik vind dat wat overdreven maar ze wil niet wijken en zegt er straks persoonlijk op toe te zien.
Als we tegen de avond landen kijkt de dienstdoende verpleger eens bedenkelijk en raadt mij aan om naar het ziekenhuis te gaan. Dat was ik toch al van plan maar hij doet er verder niets aan het is nu een uur later.
1 collega rijdt met mij mee en we lopen richting parkeer garage. SH!T, vergeten paspoort in te leveren voor het nieuwe visum. Terug maar weer naar de OAD balie in de vertrekhal. Paspoort afgegeven die met spoed in behandeling gaat en maandag middag weer daar weer ligt (hoop ik) zodat ik hem dinsdag kan oppikken voor mijn volgende reis naar China. Mooi dat het zo kan.
Aangekomen bij de auto rijden we naar de slagboom die niet open wil. Ik heb geen kaartje want ik ben er met de credit card ingereden en er wordt aangegeven om anders te betalen. Auto maar weer parkeren en alweer dat rot eind teruglopen nu naar de parkeerservice. Het blijkt dat het tarief voor parkeren gelimiteerd is aan €250,- met de creditcard. Belachelijk. Ik moet bijna 700 euro betalen en het kan niet met de (AMEX-FlyingBlue) creditcard. Wel pinnen. Lekker internationaal hoor.
Ik heb er echt de smoor in want ik blijf heen en weer lopen met mijn zere been. Eindelijk rijden we, richting Friesland. File voor de ring, file op de ring, file bij Muiden, bij Almere.
Jongens het is 8 uur 's avonds. Laat mij er nu eens even door ik ben al vanaf woensdag onderweg.
Ik kreeg echt het gevoel dat ik al een tijdje in een van mijn dromen zat.
IK WIL NAAR HUIS !!
Eindelijk thuis en met mijn vrouw (die begrijpt mij tenminste) naar het ziekenhuis. Ik kreeg complimenten van de arts dat ik zo goed voor mijn blaar had gezorgd en dat we moesten proberen om hem (de blaar) heel te houden. Met een speciale techniek inpakken en 3x daags verschonen.
Ik ben inderdaad dinsdag weer vertrokken maar dit was een "snoepreisje" vergeleken bij de vorige. Vrijdag vlogen we alweer terug en was ik weer helemaal de oude want om eerlijk te zijn, het scheelt wel even een beetje als je voorin zit. Het verschil tussen gekreukeld en uitgerust uitstappen.
De wond is keurig zonder litteken genezen dus geen blijvend aandenken.
Foto's
