Ansichtkaarten en Koffie - fohhh you!

Door: Mireille

Geplaatst op May 16, 2010

Hoe post ik een ansichtkaart in Nanjing?
In Nanjing wilde ik de familie nog een ansichtkaartje sturen. Een kaartje kopen valt al niet mee. Gelukkig had ik bij een toeristische attractie in Shanghai een tien-in-één-pak gekocht, dat het echt kaarten waren om over naar huis te schrijven is weer wat anders. Uit eerdere China ervaringen wist ik dat het in veel hotels mogelijk is om je kaart te posten. Dus met de volgeschreven kaarten naar de receptie, die me vervolgens weer naar 'The businesscenter' verwezen. Nou zoiets hadden de business employees nog nooit gezien! De kaarten werden omgedraaid, de foto’s bewonderd en naar gewezen. Met gefronste wenkbrauwen lezen, tja, wat giebelen want dat lukte niet - het was in het Nederlands en geen Chinees. Ze keken vragend naar me wat ik nou wilde. Dus ik gebarend voor doen hoe je een postzegel plakt, ze knikten een bevestiging. Er werd naar 'The Netherlands' gewezen bijna uitspellend proberende de dame en heer het te zeggen “What is….?” Ehem… “Holland”opperde ik – nee nog geen teken van herkenning. “Amsterdam” – dat toverde een grote glimlach! Maar er was ook een kaart met 'Spain' want mijn vader woont op Ibiza. “What is….?” werd met de vinger op ‘Spain’ getikt. Inmiddels waren twee receptionisten komen kijken, de kaarten werden nu wel uitvoerig bestudeerd met een voor mij onverstaanbaar verhaal aan elkaar. Gelukkig staan ook continent kaarten in mijn 'Point-it' boekje en kon ik ‘Spain’ aanwijzen. Met zijn vieren kijken ze uitvoerig in het boekje die wordt 360 graden in de rondte gedraaid, en helemaal synchroon knikte ze allemaal begrijpend, Spanje was ook Chinees duidelijk. Hmmm bedenk ik, zou de Nanjing postbeambte op het poskantoor ‘The Netherlands’ en ‘Spain’ kennen? Nu we het hier gezamenlijk uitgevogeld hebben laat ik mijn businesscenter vrienden in het Chinees 'The Netherlands' en 'Spanje' op de kaarten schrijven. Inmiddels werd er driftig gebeld hoeveel er wel op een ansichtkaart naar de je-weet-wel landen moet. Zes yuan aangevende vingers in de lucht wordt er naar me gezwaaid. Oké, de businesscenter dame duikt in allerlei kastjes en laatjes opzoek naar postzegels. Een roze wasknijper (ze houden blijkbaar ook van roze hier) kwam tevoorschijn met enkele postzegels. Maar lang niet genoeg, er waren slechts enkele postzegels van 1 yuan en verschillende van wat jiaos(100 jiao in 1 yuan) bedragen. "I will be of seviiice to you” (service) wist de mannelijke receptionist me te vertellen. Ik heb hem het geld betaald en hij zou aan het einde van zijn dienst naar het postkantoor gaan “On motahhhbike” -“vloemm vloemmmmm” voegde hij toe met een big smile. Ik wees naar mezelf met de vraag “MOTORBIKE?! No No!!!”, dat zag ik niet zitten in het chaotische Nanijng verkeer met deze kleine man achterop de motorfiets. Zie je het al voor je!!! Die humor zag hij ook wel in, “I do fohhh you” . Nu hopen dat die kaarten nog aankomen.

Hoe zorg je dat de klant lekkere koffie krijgt in Kaifeng?
In de buurt vond ik een redelijk restaurant met een kaart in Engels en Chinees. Een kop Café Latte hadden ze ook. Lekkerrr! Het was namelijk al even geleden dat ik van deze genotstof had genoten. Blij bestel ik mijn koffie. Ik kreeg alvast een schaaltje geroosterde zoet-zoute pompoenpitten en glas warm water. Het duurde eindeloos. Ik zag wel een kelner achter de bar die heel drukdoende was met iets. Er kwam koffie uit een stomende machine, er werd iets uit een plastic rode tomatenketchupfles in het koffieglas gespoten. Tot mijn verbazing na driftig roeren in een glas, aan het geluid te horen, kwam de lepel richting de mond van de kelner, en werd er even geproefd - nog maar iets uit die ketchupfles en met dezelfde lepel verder roeren, nog even proeven en verder roeren. Na een kwartier bezig zijn overhandigde die kelner het bewuste glas met lepel erin aan de serveerster en die kwam naar mij toe. Een latte was het niet maar een melkerige ice koffie met een grote laag spuit-slagroom gesierd met een sliertje citroen als in de foto op de menukaart. Tja en wat doe je dan als je enige gast bent en tig paar ogen je aankijken met dit zeer zorgvuldige bereide glas café latte....... Ja toch maar op drinken. In Chinees uitleggen of vragen wat ik gezien had lukte me niet. Nou ja, ik bedenk maar dat menig kok in Nederland vast ook zijn eten proeft.