“Your best bet” hotel Kaifeng
China
Azië
Mireille
“Your best bet” hotel Kaifeng
Vier-en-een-halfuur later in de trein van Nanjing hoor ik “Kaghhfangg” omgeroepen. Zou het…voor de zekerheid laat ik mijn bestemming op mijn treinkaartje aan de naaste buurman zien, heftig knikken bevestigd hij dat ik in Kaifeng ben aangekomen. Het inmiddels bekende treinworstelen begint als passagiers met de vele bagage gelijktijdig uit en ín de trein willen én wel binnen 2 minuten. Het station is vies-oud. Diepe trap omlaag, onder het spoor naar de overkant, en weer een steile trap omhoog. De trektas sjor ik omhoog die inmiddels aardig zwaar is geworden. Het heeft fors geregend, de uitgang van het station laat een smoezelig beeld zien, het asfalt is gebrokkeld en vol gaten en de blubber-modder is na de taxi-maffia het eerste waar je enkeldiep in trapt.
Uit de reisgids en van internet had ik de goed aangeschreven ‘Kaifeng Binguan’ hotel door de ‘Engelssprekend’ receptioniste in Suzhou laten reserveren. Het leek me wel wat: Russisch gebouwd, vroeger nonnenklooster, bekoorlijk, vriendelijk, pas gerenoveerd en een binnenplaats. “Your best bet in town” wordt er nog aan toegevoegd. Aangekomen leek het beloofde meer dan waar te zijn, het was authentiek en gaaf! De bruiloftgasten liepen zelfs over de binnenplaats. Bij de receptie werd ik begroet met “No Eeenglishhh – passsspooort!” zelfs geen Nihao. Na paspoort en reserveringpapier te hebben gegeven werd driftig in de computer getikt en later de sleutel gegeven en gewezen waar ik moest zijn. Tijdens deze Chinese reis werden de hotels en het Engels alsmaar slechter. Vijf sterren decadente luxe in Shanghai, Suzhou was het tuinhotel eigenlijk nog mooi en fris, iedere avond een klein cadeautje (knuffeltje) op het bed. Nanjing, redelijke kamer al rook die erg naar oude rook en was die gestookt tot 25 graden. Maar Kaifeng....dit is gewoon GOOR! Jakkes, bij de toegewezen donkere kamer stond de groen-grijze schimmel op de muur, liep je letterlijk tegen de ranzige rook-zweetlucht aan, de badkamer…laat maar….. Meteen bij de eerste beste kamermeisje een andere kamer gevraagd. Aangezien taal niet werkt, met reistas op de gang, vies opgetrokken gezicht, vingers neusdichtknijpend en “No-no-no-no” roepen, vervolgens een ruilend gebaar maken. Nog drie kamermeisjes erbij, wat gebel, met gevolg dat we met zijn vieren kamers bezochten. De redelijkste gekozen maar nog bijzonder smerig. Heb eerst weer toneelspelend 'stofzuigen en bad-wc poetsen' uitgebeeld en aangezien maar één lamp het deed ook lampenpeertjes indraaien voorgedaan. Lakens geïnspecteerd en wederom met opgetrokken neus die laten vervangen. Uiteindelijk wel twee kamermeisjes, een loodgieter én elektricien aan het werk!
Na deze propere kamerwerkzaamheden was het tijd voor lunch met koffie. Het kamermeisje de kop koffie in mijn ‘point-it’ boekje laten zien. Giechelend werd ik bij de hand genomen, door de regen liepen we saampjes. Aangekomen bij de straat voor het hotel wees ze me met een wijds gebaar de straat. Ze dacht vast, straks zet die mevrouw me nog aan poetsen in de hotelcafetaria.
Een restaurantje gevonden waar met veel zorg mijn café latte werd bereid. Het werd zelfs voor me voorgeproefd. Zo zat ik dus met mijn koffie en staarde uit het raam. Het goot, het was grauw en maar 10 graden. Ik dacht echt even ‘Wat doe ik hier nou….is dit leuk reizen?’ Ik was naar Kaifeng gekomen omdat een mede Reisreporter het me had aanraden, een oude Keizerlijke stad van China. Thuis tijdens de voorbereidingen ben ik er meer over gaan lezen, het werd steeds aantrekkelijker. Een grote gemeenschap later bekend als Kaifeng Joden heeft er gewoond, rond de twaalfde eeuw uit midden Azië hier gesetteld. Confucianisme, gevecht met natuurrampen tgv de Gele rivier en de vele dynastieën maakte Kaifeng voor mij een interessante bestemming. Maar nu, als alleen reizende kwam China als een grote natte grijze deken over me heen. Ik vond dit niet meer leuk, de fut was er uit. Besluit genomen, opzoek naar een reisbureau. Want een treinreis zag ik ook niet meer zitten, ik zou vliegen naar Shanghai! Na wat zoeken vond ik “Sams International Travel Agency”. De blog over dit avontuur staat hier op reisreporter ‘Hoe koop je een vliegticket in Kaifeng’. Uiteindelijk 2,5 uur later, 2 reisbureaus, 1 taxirit, 12 mensen en 5 bekers warmwater kwam mijn geprinte vluchtkaartje!
Het hoosde nog harder dus veel heb ik niet bekeken van de stad, dat komt morgen wel. Haast had ik niet want ik had nog 2 hele dagen voor vertrek naar Shanghai. Daarom heerlijk een boekje lezen in mijn frisse kamer. Fris was die ook in de zin van kou, bibberend onder de dekens want de verwarming deed het niet.
Na een avond maaltijd in het ‘café latte’ restaurant vroeg naar bed. Middennacht gaat de telefoon: Trrrrrrrrrrring Trrrrrrrrrrrrrrring, “Heeelloooo…… Alle yohhh all light?” (Are you all right) “yohhh wahhant massaaaage?” “No massage!” is mijn antwoord. Trrrrrrrrrrring Trrrrrrrrrrrrrrring, “Heeelloooo yohhh wahhant massaaaage?” Trrrrrrrrrrring Trrrrrrrrrrrrrrring, “Heeelloooo yohhh wahhant massaaaage?” Trrrrrrrrrrring Trrrrrrrrrrrrrrring, Trrrrrrrrrrring Trrrrrrrrrrrrrrring, “NO NO NO NO NO! STOP IT!” gil ik. Trrrrrrrrrrring Trrrrrrrrrrrrrrring, “Heeelloooo yohhh wahhant SPECIAAAAAAL massaaaage?” “NOOOOOOOOOOOOOO!!!” telefoon van de haak gemikt. Slaap net weer.... Klop klop aan de deur. "Heeelloooo SPECIAAAAAAL massaaaage!" Glimlacht de dame aan de deur. "NO!!!!! F#**^K OFFF!" Kabam, deur dicht! Ik ben toch een vrouw??? wat wil ze nou…..Special massage.
De volgende ochtend met ontbijtvoucher naar de eetzaal, een grote donkere vieze eetzaal! Het lijkt wel of de resten van het bruidsfeest- avondeten nog op de tafelkleden en vloer liggen. Het buffet heeft veel stomende bakken, ik gluur erin en zie diverse onbestemde gerechten. Mijn maag keert om. Geen thee, koffie of brood, dus dan maar een kom rijst met wat groentes. Ik ga tussen de uit-de-kom-slurpend chinezen en een enkele monniken zitten.
Voordat jullie denken arme ziel! Die dag en de volgende, heb ik fantastische dagen in Kaifeng. Een zeer boeiende Chinese stad, én een onverwachte ontmoeting. Ik krijg zelfs spijt dat ik zo snel naar Shanghai ga. ‘sAvonds lig ik voldaan in mijn bed, Trrrrrrrrrrring Trrrrrrrrrrrrrrring, “Heeelloooo yohhhh wahhant massaaaage?" Jemig! Geloof niet dat de boodschap gisteren overkwam.
Foto's
