Lao Che (de oude stad) Tunxi

Door: LPtje

Geplaatst op Jun 9, 2010

Aan de voet van de gele bergen ligt de plaats Tunxi, een 80 kilometer van Huang Shan. Deze bergen zijn een inspiratie bron voor veel chinese schilders. Waarschijnlijk kennen jullie de plaatjes wel van steile bergtoppen met daarop die fabeltastisch, in allerlei vormen geschilderde bomen. Na mijn vakantie zal ik wat foto's bij dit blog plaatsen om een idee te krijgen, maar je kan ze ook op internet opzoeken. We hebben een Youth Hostel in het oude, volledig herstelde gedeelte van de stad. Overdag natuurlijk een trekpleister voor veel touristen maar 's ochtends vroeg heel erg rustig. Het hostel heeft een zeer luxe kamer voor ons in petto, airco, kingsize bed met hemel en een geweldig leuk uitzicht op de met leien dakpannen bedekte daken. In de verte natuurlijk de onvermijdelijke stad met hoog bouw. Het ene huis is nog mooier dan het andere, ik waan me in China zo'n 600 tot 700 jaar terug in de tijd. Erg leuk. Tegen over ons verblijf is een geweldig restaurant, waar we in een uitgebreide keuken kunnen kiezen uit de 40 tot 50 tal gerechten die als voorbeeld zijn uitgestald. Briefje mee en opschrijven welk gerecht we willen eten. Alles wordt door een 10 tot 15 koks vers bereidt. Heerlijk maar bestel niet te veel want de grote van de porties zijn soms echt heel groot, nabestellen kan altijd. Op het einde van de smulpartij is het afreken op basis van het verkregen houten nummer van de tafel. En je hoeft geen grote portemonee mee te brengen want afreken is voor ons tweeen onder de honderd yuan. Het kan altijd duurder maar voor twee honderd yuan ga je als een tonnetje de deur uit. Dan de volgende ochtend vroeg naar de gele bergen. Het weer zit ons niet echt mee om half negen liggen de gele bergen volledig in de wolken. Gelukkig hebben we kabelbaan genomen die naar chinese begrippen erg duur is. Onderweg naar boven nog een stevige regenbui die het zicht ook niet optimaal maakt. Tegen tien uur breekt af en toe de zon door en dan is het zicht adembenemend mooi. Kale rots punten met prachtig gevormde dennebomen en op het hoogste piek een prachtig ver gezicht (zo te lezen het maandthema voor juni 2010). Ik ga mijn best doen om er wat plaatjes op te zetten na 12 juni 2010. De bergen zijn omgeven met een prachtig park wat natuurlijk weer veel chinezen aantrekt met een gids en speaker, die de rust zo om een uur of elf verstoren. Wat zij die lui luidruchtig. Lands cultuur denk ik dan maar. Chinezen met allemaal dezelfde hoedje, vlaggetjes en shirtjes. Het is toch wel een bijzonder gezicht. Daarna het geschreew om de echo die natuurlijk niet komt door de vele bewolking. Ik blijf me verwonderen. Dan beluiten we om de berg af te dalen naar het beginpunt. 11 kilometer traplopen eerst met redelijk weer daarna met stortbuien. Niet echt een makkelijke opdracht voor de kniebanden maar we houden vol. Ik heb bewondering voor de vele dragers die de berg op en afgaan. Niks geen ARBO-wet die bepaald dat er maar 25 kilo gedragen mag worden. Ik zie krachtige, pezige mannen met een bamboe juk, in het ritme van de swing en zwaai, twee grote gevulde butaanflessen omhoog brengen. Kilo na kilo fruit, verse groenten, balen met rijst en kratten bier/frisdrank worden voor de gasten van het hotel naar boven gezeuld. En het afval van de gasten wordt ook met het grootste gemak weer afgevoerd. Veel respect heb ik voor de dragers. Niks geen pijnlijke kniebanden maar wel af en toe de last neer zetten om op adem te komen. Ik maak foto's van de kuiten als ze naar boven gaan, wat een aderen en kracht.
Na 8 kilometer hebben we het wel een beetje gehad met de afdaling. We kunnen ons ook laten brengen in een draagstoel maar daar zien we vanaf. Na nog vier kilometer strompelen we de "finish" over. En met moeite hijsen we elkaar in de bus die ons weer naar Tunxi brengt via de zeer aantrekkelijk rivierroute. Het is een geweldige ervaring. Een aanrader dus.