De lama's nu ook in China!
Beijing
China
Li-anne
De lama's nu ook in China!
Zondag 13 juni, Beijing. Niet al te vroeg op pad na de vermoeiende dag van gisteren. Maar ook weer niet te laat, want Mao is alleen s'morgens te bezoeken. Met de metro naar station Tian'anmen. Bij een gebouw aan de zijkant van het plein moeten we onze spullen inleveren, want je tas of camera mogen niet bij Mao mee naar binnen. Ze willen precies weten wat je in de tas hebt zitten, en voor camera's in de tas dien je extra te betalen. Vreemd systeem. Dan steken we de straat over en sluiten aan in de rij van bezoekers voor Mao Zedong. Overleden in 1976 en nu ligt hij gebalsemt in een glazen kist. Vele, meest chinese bezoekers, komen langs om hem eer te bewijzen. Elke dag behalve maandag, want dan slaapt ie uit! Op borden staat; "entrance free with a valid ID". Dus de paspoorten mee, als je naar Mao wil gaan. Ze controleren echt of je 'm bij je hebt! Schuifel de schuifel, mensen leggen gele chrysanten bij een beeld van Mao. Als er te veel bloemen liggen, gaan ze terug naar de kraam en worden ze opnieuw verkocht. Recycling noemen ze dat, wel slim trouwens! Dezelfde bloem kan je makkelijk 10 opnieuw verkopen, hij zit in keurig cellofaan. Na het beeld een hoekje om, en dan ligt hij daar, chairman Mao. De wereldleider. Klein mannetje, half kaal. Volgens ons ligt er vandaag niet de echte, hij ziet er zo nep uit! Of hij is niet netjes gebalsemt dat zou ook kunnen. Het hele ritueel bij het mausoleum van Ho Chi Minh in Hanoi vorige zomer was met veel meer gracie en respect dan hier. Nadat de tassen zijn opgehaalt en we goed hebben gekeken of alles er nog in zit gaan we verder. We willen naar de Yönghé Göng- Lama tempel. Dit is de grootste Tibetaanse tempel buiten Tibet. De sfeer is inderdaad heel anders dan bij de tempels die we tot nu toe gezien hebben. Veel gemoedelijker, relaxter,met de typische tibetaanse gebedsmolens én veel meer wierrook. De mensen branden wierrook stokjes of dat hun leven er vanaf hangt.En maar buigen met die stokjes in de lucht, bij elke buddha minimaal 3 maal. Ook dien je bij elke offerande voor buddha 3 wierrook stokken te branden, dat staat op de borden aangegeven. Het is een mega groot complex, met heel veel tempels en hallen. Met buddha beelden zo groot dat je het niet in kan denken. Het grootste buddha beeld staat in een gebouw van 2 verdiepingen hoog. Het is een staand beeld, en zijn kroon komt tot aan het plafond, je kijk zo ver omhoog! Wel heel erg mooi om te zien! Nog gekeken of we onze eigen lama's nog ergens konden traceren, het zou toch leuk zijn om Ruben Nicolai hier tegen te komen. Helaas geen lama te bekennen. Wel enkele aardige monniken trouwens. Na de Lama tempel is het tijd voor een lunch. Bij het Lamatempel Restaurant gaan we binnen. De menukaart is ook in het engels ondertitteld, dus dat is een pluspunt. Dat is dan meteen ook het enige goede van dit restaurant want het eten is niet te vr......! Soms zit het mee, soms zit het tegen.
Met de taxi verder naar de weekend markt van Panjayuan. We waren hier al eerder deze week, maar nu is het veel drukker met kopers en verkopers. Nu lukt het warempel wel om een zilveren draak te scoren voor een goede prijs. Misschien zijn mijn onderhandelings tactieken ondertussen verfijnt, of wilde de verkoper simpelweg gewoon van het ding af. Je zal het nooit weten. Ook kopen we er nog een paar andere leuke dingen. Het plan was om nog naar een shopping center te gaan, maar de puf is op. Terug naar de guesthouse dus!
Het plan is vervolgens om in de vroege avond naar het Hou Hai meer te lopen, een half uurtje te voet. Maar het begint weer te waaien en te bliksemen. Er valt voorlopig nog niets, maar we wagen het er maar niet op. Bij het restaurantje van "Meneer Hoe Lang" (we weten nog steeds niet hoe hij nu echt heet) gaan we eten. We nemen de engelse menukaart van de guesthouse hier mee en wijzen lukraak maar iets aan. Het smaakt geweldig! Kip is een beetje aan de spicy kant, de groente schotel is voortreffelijk. En de avond kan helemaal niet meer stuk als meneer Hoe Lang voor mij een potje joghurt gaat halen bij het stalletje tegenover. We lopen nog een stukje de Xisi dajie op, maar dan wordt het tijd voor het echte werk! Het dondert en het bliksemt niet alleen, nu begint het ook nog te gieten! Snel terugrennen naar Templeside guesthouse dus! We zijn dan ook nog lang niet opgedroogd als we dit stukje zitten te maken.Maar Iris heeft ook geluk, met die regen kan ze lekker lang internetten!
Foto's
