De Verboden Stad
Beijing
China
Li-anne
De Verboden Stad
Vrijdag 11 juni, Beijing. Na een bijeen gescharrelt ontbijt van "wat we nog hadden" , kunnen we vertrekken. Met de metro zoeven we zo naar het station Tian'anmen west. Als we bovengronds komen is het wel schrikken van de mensen-massa's. Er staan minimaal 80 groepen met vlaggetjes voor de ingang van de Verboden Stad."Follow the leader", alsjeblieft. En alle leiders hebben een microfoon waar ze keihard in roepen. Dit soort groepen dienen we zoveel als mogelijk te vermijden. Enfin, eerst maar naar binnen. Je loopt eerst onder Mao zijn portret door, door de Gate of Heavenly Peace, dan door de Duan Gate en de Meridian Gate. Dus je loopt eerst nog wel een halve kilometer voordat de van Mao bij de ingang van de verboden Stad zelf bent. Je wordt wel helemaal gek van de mensenmassa's. Kunnen die niet een andere dag uitkiezen of zo? Dus als we eenmaal binnen zijn houden we het na een paar gebouwen (Hall of Supreme Harmony, Hall of Middle Harmony en de Hall of Preserving Harmony) voor gezien, en gaan helemaal naar een zijkant van het complex. Het is hier veel rustiger, en dat is beter om al het moois in je op te nemen. De Verboden Stad is echt mega-groot met de grote hallen in het midden en dan nog talloze bij-paleizen er omheen. De kleur donkerrood voert de boventoon, alle paleismuren hebben die kleur. De doorgangen zijn allemaal prachtig gedecoreerd met geel en groen in bloemmotieven. Verder komen we heel veel draken in allerlei vormen en kleuren tegen, waaronder een muur met 9 mega-grote draken. In de bijgebouwen zijn exposities van vaasjes en beeldjes, die bekijken we nu niet. Het zijn vooral de gebouwen die ons bekoren, maar na een paar uur zijn we compleet verzadigd. We kunnen al het moois niet meer opnemen, dus wordt het tijd om te gaan. Voor de rest komen we nog wel een keertje terug, haha! Terug bij ons guesthouse gaan we nog een keertje eten in het "No Name"-restaurant. Maar nu zijn we slimmer en nemen we een woordenboekje mee. Kip met cashewnuts en rijst, weer geweldig gegeten voor een paar euro. Dan maken we nog een wandeling door de hutongs hier in "onze" wijk. We nemen een kijkje in het dagelijkse leven van deze mensen. Veel kleine kindjes met opa's en oma's. De kleinste kindjes dragen geen luiers, maar hebben broekjes aan met een spleet. De naad is gewoon open, dus als ze bukken gaat de broek vanzelf opzij, en kan de pret beginnen zonder vieze broeken. Wat een vondst! Ook komen we in een soort van snackstreet, waar veel local food verkocht wordt. Eigenlijk alleen maar lokaal eten. We kopen een "ding" met groens erin, het blijkt een aardappelkoekje met lenteuitjes te zijn, heel smakelijk. 2 Stuks voor 1 yuan (10 eurocent) Soms moet je gewoon niet bang zijn om iets nieuws te proberen! Dan besluiten we om nog even een kopje thee te gaan drinken bij Templehouse No2, ze hebben nl nog een ander guesthouse hier vlakbij. Het ziet er erg gezellig uit!
Als we terug lopen zien we ineens heel veel mensen op straat lopen in allemaal dezelfde gestreepte pyama's. Wat is dit dan weer, en waar zijn ze uit ontsnapt? Het ziet er heel grappig uit! Ze blijken uit een nabij gelegen ziekenhuis te komen, en je mag blijkbaar gewoon effe een luchtje gaan scheppen buiten. Moet je in Nederland niet proberen denk ik zo. 's Avonds gaan we terug naar het streetfood-straatje. Bij een stalletje bestellen we 2 kipspiezen de man. Of er ook van dat rode spul op moet? "Nou, nee laat maar zitten!". Ze zijn heerlijk ook zonder de saus.
Foto's
