Startschot Peking Express 2010
Beijing
China
Li-anne
Startschot Peking Express 2010
Zondag 6 juni, Doha (Qatar). Het avontuur is begonnen, onze eigen editie van "Peking Express". Ruim op tijd worden we afgeleverd op Düsseldorf International airport, vanwaar de race van start gaat. Met een superklein vliegtuigje van de Lufthansa Cityline gaan we in minder dan een uur tijd naar Berlijn. Het vliegveld Berlin Tegel is heel apart opgezet, de gangen lopen helemaal rond een grote binnenplaats. De incheck balie van Qatar Airways is nog niet open, maar zodra dit wel het geval is staan we vooraan in de rij. Dan blijkt er een probleem te zijn met de boeking! Ze hebben het creditcard nummer nodig om de boeking te kunnen openen en de boardingkaarten uit te kunnen geven. En de desbetreffende creditcard heb ik niet bij me. Alles keurig betaalt en geregelt, en nu dit. In het boekingskantoortje van Qatar bel ik naar huis. Michel gaat het nummer proberen te achterhalen. Spannend, want als we deze vlucht onverhoopt niet mee mogen, loopt hier onze eigen Peking Express ten einde. En dat zou toch wel heel jammer zijn. Gelukkig komt er een verlossend telefoontje uit Oerle, de boeking kan geopend worden en het avontuur gaat verder. Met grote dank aan de hulptroepen in Oerle!! Snel bij de Burgerking nog wat nuttigen, en dan snel naar de gate voor de vlucht naar Doha. Het vliegtuig van Qatar Airways is wat groter dan de vorige, maar nog steeds niet mega. Dus helaas ook geen schermpjes. We worden goed verwent onderweg met heel wat drankjes en lekker eten. Ook nog een halal -snack met kip en spinazie in deeg. Iris vond het helemaal niets, toch was ie lang niet verkeerd. Ook nog een wijntje genomen bij het eten. Het wordt al vroeg donker, veel vroeger dan bij ons thuis. Als we landen in Doha, de hoofdstad van Qatar is het pikdonker, amper 6 uur 's avonds, en nog steeds bloedheet. De hitte slaat je tegemoet als je uit het vliegtuig het trapje afstapt. Met een busje verder naar het luchthaven gebouw. Alles chique en bling bling. De meest fantastische winkels, en superluxe auto's die je kan winnen. Ik weet niet waarmee, maar onze jongens zouden ze prachtig gevonden hebben. We moeten ruim 6 uur doorbrengen op dit vliegveld. De stoelen zitten lekker, daar ligt het niet aan. Maar 6 uur is toch een hele tijd. Iris heeft bovendien een stevige hoofdpijn, en de paracetamol zit in de rugzak op weg naar Beijing! Vergeten een stripje in de handbagage te doen, stom! Ik ga op zoek naar een medische post, waar een vriendelijke mevrouw in sari zonder problemen een stripje meegeeft. Zonder te betalen, want we zijn immers klanten van Qatar. Na een tijdje slaat de verveling toe, en met een beetje gepruts hebben we een free wifi verbinding tot stand weten te brengen en kan er gemailed en ge-msn-t worden met het thuisfront. Dan gaat de tijd ineens een stuk sneller. Wat valt er verder op, op Doha airport? Veel knappe donkere Arabieren in lange, witte gewaden met een hoofddoek op. Veel gastarbeiders uit India en Pakistan. Gesluierde vrouwen, en vrouwen in sari's. En heel veel backpackers met laptop. Soms hangen ze op de grond vlakbij een stopcontact. Hoe herkenbaar! In het gebouw is het bovendien best fris, de airco staat veel te koud ingesteld. Zo zitten we in snikheet Qatar blij te zijn met onze fleece-vesten.
Foto's
