Het Tonlé Sapmeer in de Cambodjaase hoogvlake beslaat bijna 2600 vierkante kilometer in de droge tijd, maar zwelt in de regentijd (juni tot oktober) aan en wordt dan 9 tot 10 keer zo groot. Het water stijgt dan tot 12 meter hoog. Vandaar dat men tot een behoorlijke afstand van het meer nog in huizen op hoge palen woont. Het meer is tijdens de regentijd een paaigrond voor vis en is dus rijke visgrond na de regentijd als het water zich terugtrekt. De vis komt dan letterlijk uit de "lucht" (bomen) vallen.

Een kwart van alle Cambodjanen woont op drijvende huisboten, op of aan de oevers van het meer. Deze huizen staan op metershoge palen die onmisbaar zijn in het regenseizoen. Het water bereikt dan de toppen van de palen. Meer dan de helft van alle vis wordt in het meer gevangen. Voor Cambodjanen is de Tonlé Sap dan ook een belangrijke voedselbron.

Wij maken een boottocht op dit meer, en we merken dat we lang niet de enige zijn. Vanuit Siem Reap is dit een populaire trip die bij voorkeur in de late namiddag en de avond wordt gemaakt. We varen langs de huizen op palen, zien mensen bezig met hun dagelijkse dingen. Vissers zijn bezig met hun netten en vrouwen en kinderen varen heen en weer naar het dorp op de wal en terug.

Het Inlemeer in Myanmar vonden wij veel mooier, authentieker nog. Dit meer in Cambodja is wel heel toeristisch. Sommige paalwoningen zijn als restaurant ingericht en ik zie opgezette baby-krokodilletjes te koop staan. Bedoeld voor de Chinese klanten. Deze kopen dit graag en houden deze gruwelijke praktijken daarmee in stand. Maar, zoals bekend, zijn Chinezen nietsontziend in hun wreedheid tegen dieren als het maar geld oplevert. De sfeer op het meer zelf vond ik desondanks wel fijn.