Crisis
Centraal Cambodja
Cambodja
EdwinS
Crisis
Fragment uit mijn verhaal van Cambodja tijdens onze wereldreis. Het is geschreven in November 2008, nadat we werden bestookt met mails dat er een "crisis" was losgebarsten in Europa. Het hele verhaal over Cambodja is te lezen op onze website.
Er zijn nog maar twee houten pagodes in Cambodja. De Rode Khmer heeft alle anderen met de grond gelijk gemaakt tijdens het bewind van Pol Pot. De reden dat deze bewaard is gebleven is omdat het diende als ziekenhuis voor de Khmer soldaten. De pagode is echter verder niet zo bijzonder en we blijven dan ook niet al te lang. In de tuk-tuk valt mijn oog op een vel papier dat aan het dak hangt.
“God Loves You”
“Donated By American Christians.”
Staat erop.
Ik vraag aan de chauffeur wat de tekst precies betekent.
‘I am Christian’ zegt hij. ‘This tuk-tuk was a gift from American Christians.’
‘What do you mean, a gift. Don’t you have to pay them money back every month?’
‘No, I became Christian and this tuk-tuk was a gift.’
Mijn God, ik zie het al voor me. Een Amerikaan die de jongen denkt “bekeerd” te hebben in ruil voor een tuk-tuk. De foto van de jongen zal wel op de schoorsteenmantel staan zodat hij voorhanden is wanneer het goede nieuws van de “bekering” aan vrienden en familie wordt verteld. Voor wat hoort wat is toch die uitdrukking? Ik hoop dat de eerste rit die hij heeft gemaakt in zijn nieuwe tuk-tuk naar de tempel was om Boeddha op zijn blote knieën te bedanken.
Over giften gesproken. Het verschrikkelijke nieuws van de beursval en andere financiële ellende in Europa heeft inmiddels ook Azië bereikt. Eerst werden we nog aangestaard alsof we lopende goudstaven waren maar sinds het verschrikkelijke nieuws ook hier tot de mensen is doorgedrongen worden we vol medelijden en begrip door de mensen op straat aangesproken. Afdingen is niet meer nodig. We krijgen alles voor de Aziatische prijs, of minder.
Mensen vragen of het echt waar is dat er al mensen in Europa zijn die hun zwembad moeten dichtgooien omdat ze het niet meer kunnen betalen. Ik leg dan uit dat ik al een poosje weg ben uit Europa maar dat dat zo maar eens zou kunnen. Ik probeer ze dan maar gerust te stellen door te zeggen dat je in Nederland voor nog geen honderd euro een opblaasbaar zwembad kunt kopen bij de Aldi. Eén met een diameter van vier meter en voor dat geld heb je er dan ook een waterzuiveringpomp bij.
Maar het blijft wel vervelend.
Want de tuin met het zwembad is waarschijnlijk door een tuinarchitect ontworpen. En als het water een gazonnetje is geworden daalt de prijs van het huis wel met een paar duizend euro, mocht het zover komen dat ze het moeten verkopen.
‘Mijn Boeddha’ zegt een vrouw en ze slaat haar handen voor haar mond.
‘Dat kan er na de Global Warming ook nog wel bij'.
Hier zijn de voedsel en brandstofprijzen dan wel iets omhoog gegaan, maar dat is niets vergeleken met de klappen die jullie de laatste tijd krijgen te verwerken…’ en ze pinkt een traantje weg.
Maar gelukkig is er ook goed nieuws! In heel Azië, behalve in Vietnam, zijn de mensen geld aan het inzamelen. Schoolkinderen wassen tuk-tuks voor een Riel, wasvrouwen staan een deel van hun verdiensten af, en op straat wordt er brood verkocht waarvan de opbrengst naar het gironummer gaat dat speciaal voor deze gelegenheid in het leven is geroepen. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Het Nationale gironummer van samenwerkende hulporganisaties in Cambodja blijkt overigens, net als in Nederland, gironummer 555 te zijn. Het is werkelijk ontroerend om te zien hoe de mensen hier met ons meeleven. Wanneer we in een restaurant zitten zegt een man dat hij niets geeft aan de actie.
‘Dat geld wordt daar toch weer op de beurs vergokt’ is zijn argument.
‘Kijk maar wat er terecht is gekomen met het geld dat we ze hebben gegeven voor de Global Warming. Helemaal niets!’
‘Maar moeten we dan helemaal niets doen?’ roept een vrouw geëmotioneerd.
‘Moeten we onze ogen dan maar sluiten voor deze ellende.’
Ik probeer de gemoederen wat te sussen en kan nog maar net voorkomen dat het al teveel uit de hand loopt. De man is maar een enkeling. Miljoenen mensen in Azië verzamelen op allerlei manieren geld in. Ik kan jullie dus gerust stellen.
Wanhoop niet!
Er is hulp onderweg.
Kijk niet vreemd op wanneer je je buurman binnenkort met een kaal hoofd en in een oranje gewaad een bord in de grond ziet slaan naast zijn zwembad met daarop de tekst:
“Boeddha houdt ook van jou.
Gedoneerd door Cambodjaanse Boeddhisten.”
Houd nog even vol!
‘Ben je niet bang’ vraagt een vrouw aan mij.
‘Bang? Waarvoor moet ik bang zijn’ antwoord ik.
‘Bang dat je alles wat je hebt zult verliezen.’vraagt ze.
Ik leg haar uit dat ons geld wordt beheerd door de vader van Martine.
‘Geloof me, die weet van elk dubbeltje drie euro te maken’ zeg ik.
‘Hij moet alleen niet komen te overlijden zolang we op reis zijn want ik heb geen flauw idee waar ik dan dat geld moet zoeken.’
‘Maar stel, stel dat het wel gebeurt.’ Zegt ze
‘Stel je eens voor dat je niets meer hebt. Wat ga je dan doen?’
‘Dan denk ik dat ik Christen wordt.’ Antwoord ik.
‘En taxichauffeur.’
Foto's
