De dag dat de weg weg was.
Cambodja
Azië
Wisseschout
De dag dat de weg weg was.
Fietsen we al dagen langs de vrij drukke weg naar de hoofdstad, vandaag willen we een provinciale weg nemen die aanbevolen is door Bernadette Speed een wereldfietser. Uitgezwaaid door de eigenaar van het guesthouse in Kampong Chhnang slaan we van de hoofdweg af en algauw genieten we van het platte land. Onze mede weggebruikers zijn karren voortgetrokken door karbouwen. We passeren rijstvelden en dorpjes en na een km of 30 gaan we uitkijken naar de volgende zijweg die we in moeten slaan. Maar die kunnen we maar niet vinden. Boekje geraadpleegd en ja we zouden er nu toch wel moeten zijn. Dan maar aan de locale bevolking vragen. Die lachen alleen maar en geen van allen kunne ze ook maar een woord Engels en wij geen Cambodjaans. Maar met handen en voeten moet je toch een eind kunnen komen. Dat lukt aardig, maar wij begrijpen eruit dat er geen zijweg is. Dwars als wij zijn geloven we dit natuurlijk niet of we snappen het niet. Dan maar verder gefietst en elke keer maar opnieuw vragen. Eindelijk ontmoeten we een Engels sprekende man [ drie woorden ] Die verteld ook dat er geen zijweg is. Maar een weg kan toch niet zomaar verdwijnen.?
Dan maar terug gefietst en ja hoor daar is toch een zijweggetje. Een vrouw die in het rijstveld staat te werken gebaard dat we hier niet verder kunnen. Maar ja die domme Hollanders fietsen het toch in. En na een km of 10 zien we het probleem. Deze ooit bestaande weg eindigt nu in een RIJSTVELD. We vragen ons af zou een boer gedacht heeft laat ik maar mijn beide rijstvelden aan elkaar verbinden en gewoon wat grond op de weg gooien en er rijst op planten? Wij zullen het nooit weten. Wel dat we na ruim 100 km fietsen weer terug waren in hetzelfde guesthouse en de verbaasde eigenaar het hele verhaal moesten vertellen.
Foto's
