Kamperen op het politiebureau deel 2
Cambodja
Azië
MathuBloom
Kamperen op het politiebureau deel 2
En daar komt een auto met een jonge politie agent en twee andere mannen. Dezelfde vragen worden gesteld en overleg vind plaats, ook wordt er druk gebeld. De uitslag komt niet als een verrassing: Ik mag hier van het politiehoofd in Siem Reap niet blijven. Op mijn ‘waarom’ wordt aanhoudend geantwoord dat het niet veilig is. Mijn gastvrouw heeft mij ondertussen binnen uitgenodigd, bij haar in bed, de fiets mag binnen en de tas achter slot en grendel, maar schijnbaar maakt dat voor het nietsziende politiehoofd geen verschil. Het mag niet van de regels, maakt niet uit wie die verzonnen hebben of waarom. Ik voel de teleurstelling in de mensen om mij heen als ik mijn tent weer inpak en mijn gastvrouw haar sarong terug geef. Het politiemannetje fietst mijn fiets naar het bureau en ik moet in de auto, het is om de hoek.
Bij het kleine, vierkanten, betonnen, zonder ramen politiebureautje zit een dikkere vent in een hangmat tv te kijken. De jonge politievent is werkelijk SUPER beleefd en MEGA aardig en wijst me waar ik mijn matje kan spreiden op de vloer. Hij verontschuldigd zich een paar maal voor het ongemak. Ach gut wat schattig. Het gebouwtje is verder niet in gebruik, hun zitten allemaal buiten onder het afdak waar de tv staat.
Ergens ben ik wel blij dat ik lekker kan gaan slapen, ik was al om 4am opgestaan om de hitte voor te zijn en ik had behoorlijk ver gefietst waarbij ik wat verbrand was. Vier dagen eerder stond ik nog in Amsterdam in de regen nieuwjaar te vieren. De jetlag was ook nog niet helemaal weg. Ik leg mijn hoofd neer en tjeemienee daar is de beleefde agent weer. Ik moest toch alles weer inpakken want het hoofd in Siem Reap komen mij en mijn fiets halen zodat ik NOG veiliger ben. Zucht.
Met mijn hoofd op de tafel probeer ik de tv uit mijn gedachten te zetten en wordt me beleefd de hangmat aangeboden door de dikke man. Met z’n vieren zitten ze fluisterend achter een laptop terwijl ik langzaam in slaap val. “Miss?” vraagt hij nog zacht “We talked for so long now, may I ask your name.” Werkelijk schattige politieagentjes in Cambodia.
Twee uur later word ik wakker gemaakt, de truck blijkt kapot en ik mag alsnog hier slapen, voor de derde keer blaas ik mijn matje op en word dan niet meer lastig gevallen tot de volgende ochtend.
Dit is de eerste, maar niet de laatste avond met ‘bewaking’. Iets later kwam het zo ver dat ze er twee achter lieten die aan beide kanten van mijn tent gingen slapen! En daarna doodleuk gingen kletsen! Of in Laos waar we met z’n drieen kampeerden en mannen van het dorp aan de overkant van het pad onder een huis de hele nacht de wacht hebben gehouden. In Birma heeft iemand onze hangmatten tussen de marktpalen toch zien hangen en belandden we uiteindelijk in het huis van de zoon van de Okra, een soort regio chief vanuit vroeger.
Het is ronduit vertederend om te merken dat je veiligheid, de zorg om boze geesten, zo belangrijk voor hun is. Maar het is ook super jammer. In dorpjes slapen was er zo niet bij en het was noodzaak dat je niet gezien werd. We werden er steeds handiger, vertrouwder en relaxter in dus er zijn zeker kampvuurtjes en nachtelijke zwempartijtjes geweest, maar je mist een beetje vrijheid en een mogelijkheid voor leuke slaappartijtjes met de mensen waar je op bezoek komt.
Al geeft het wel verhaaltjes....
Foto's
