Wandelen door lege straten in Brunei en de drukke in Singapore
Wandelen door lege straten in Brunei en de drukke in Singapore
3 landen 10 dagen.
“The trouble with having an open mind, of course, is that people will insist on coming along and trying to put things in it” (Terry Pratchett, english writer)
Enkele tips van reizigers over Brunei: ‘No, no, no don’t go to Brunei’. ‘Er is niks te beleven daar’. ‘It is really boring and everything shuts down at 8 o’clock’…. Mooi we gaan dus naar Brunei toe. Met drie Amerikaanse studenten nemen we de boot. Nog even wat drank meenemen want daar is helemaal niks te koop qua alcohol. En er is inderdaad niet veel te beleven maar de mensen zijn vriendelijk en ze hebben hele mooie moskeeën. Om zes uur is het donker en om acht uur zijn alle winkels en restaurants dicht. Eenzame stille straten omringen ons wat een ‘I am legend’ (film) gevoel geeft. Een potje frisbee midden op straat is dan ook onvermijdelijk. De hoofdmoskee wordt schitterend verlicht met de gouden en groene tinten en ik waan me een beetje in de sfeer van Fata Morgana. Toch hebben we wat actie in het nachtleven van Brunei gevonden bij de paupers. Muziek in de verte met slechte zang. Ja, dat kan niks anders zijn dan karaoke. Twee grote boxen gericht op de stad verwelkomen ons en voor we het weten zitten we met een bak thee en koekjes hard ‘It’s the final countdown’ mee te blèren. Zingen is niet mijn sterkste kant, maar ik krijg een staande ovatie. Wie zegt dat Brunei saai is. Ik vond het fantastisch.
Een lange busrit voor de boeg met een kleine stop na een paar uur voor de Niah caves. Een klein natuurwonder van twee flinke grotten, de grootste meet 270 meter lang en 60 meter hoog. Na een korte jungletocht kom ik bij de ingang van de grot. Als een grote stenen mond met scherpe tanden slokt de grot mij naar binnen en betreed ik het domein van duizenden zwaluwen en vleermuizen. Mijn zaklamp is niet sterk genoeg om scherp tot het dak van de grot te komen. Soms totale duisternis op het getjirp en gepiep na, geweldig. Wel oppassen voor de guano.
Een dikke 10 uur in de bus breekt me deze keer op. Gelukkig was de stad Kuching daar om dit te verhelpen. Twee mooie National Parks in de omgeving bezocht met de grootste bloem ter wereld de 'Rafflesia'. 9 maanden groeien en dan maar 5 a 6 dagen in bloei en weer weg. Zou een oplossing zijn voor vervelende baby’s. Nog even hoppen naar Singapore. Een schitterende mix van culturen, mensen, geloven, rijkdom, overdadigheid en winkels heel heel heel veel winkels. Een heerlijke realxte sfeer in de brandschone straten. Het uitzocht op en over Marina Bay is fantastisch. En een biertje van 24 Euro met hopen pinda’s in het Raffles Hotel mag niet ontbreken. Het is volop genieten van deze kleine staat.