Wonen en werken in Bangladesh is niet voor veel mensen weggelegd. Ik heb mijzelf dan ook een keer of 100 achter mijn oren gekrabd voordat ik besloot een positie in dit prachtige maar hartverscheurende land te ervaren. Tot op de dag van vandaag ben ik mijzelf eeuwig dankbaar dat ik toen heb besloten dat avontuur aan te gaan....Ik zal nooit de dag vergeten dat ik aan kwam vliegen op het vliegveld van Dhaka....Ik had net vanuit het nieuws vernomen dat Bangladesh was getroffen door een van de ergste overstromingen in jaren....Vanuit het vliegruigraampje zag ik alleen maar water....water en water....Er was geen landingsbaan te bekennen.....Gelukkig lag het vliegveld net hoog genoeg om veilig en vooralsnog droog voet aan de grond te kunnen zetten. De eerste dagen heb ik mij in een bootje door de straten van Dhaka begeven...Ik heb toen deze foto gemaakt van de rikshaw werker die ondanks de barre omstandigheden trots en vol levenskracht zijn werk bleef doen.....De ongelovelijke positieve energie en overlevingsdrang van de mensen in Bangladesh hebben mijn kijk op het leven voorgoed veranderd.