VIP in Bangladesh
Dhaka
Bangladesh
Giraffe
VIP in Bangladesh
Ruim 3 weken is het goed gegaan, continue lokaal voedsel gegeten en nergens last van. De nacht voor onze laatste dag in Bangladesh moet ik toch aan de loperamide i.v.m. darmklachten. We besluiten daarom om het de laatste dag rustig aan te doen. In overleg met onze gids wordt een bezoek aan de botanische tuinen van Dhaka en de naastgelegen dierentuin op het programma gezet. In de avond vliegen we terug naar huis.
Er staan best wat mensen voor de ingang van de dierentuin, maar het hek is gesloten. Er mag niemand naar binnen. Onze gids gaat eens kijken en maakt een praatje met de bewaker. Hij komt terug met de mededeling dat de dierentuin sinds kort op zondag gesloten is. Dus gaan we naar de naastgelegen Botanische tuinen, waar het opvallend rustig is en we genieten van alle bomen en planten.
Mijn buik rommelt nog een beetje en ik besluit om op een soort bankje te gaan zitten, terwijl mijn vriend met de gids verder een rondje loopt door de tuinen. Uiteraard trek ik in mijn eentje de aandacht van vele lokale bezoekers. Veel steelse blikken, af en toe wordt er snel een mobiele telefoon tevoorschijn getoverd om een foto te maken en soms wordt ik uitgebreid bekeken en gefotografeerd.
Al snel heeft een man die niet helemaal spoort (ik weet niet wat hij gebruikt of gedronken heeft) mij in de gaten. In zijn beste Engels knoopt hij een praatje aan en hij is niet van plan weg te gaan. Een groep jonge jongens grijpt in en zorgt dat de man de nodige afstand bewaart. Eén werpt zich op als woordvoerder van de groep en hij vraagt me het hemd van het lijf. Belangrijkste vraag daarbij is al snel wat ik hier alleen doe. Daarop krijgt hij de standaard uitleg dat ik met mijn “husband” ben die even aan de wandel is. Mijn vriend en onze gids verschijnen en de jongen wijst naar mijn vriend en roept onmiddellijk "Ah ... husband". Ze praten nog even na en dan gaat de toegestroomde groep mensen verder zijn eigen weg.
Wij verlaten de Botanische tuinen en onze gids gaat opnieuw richting dierentuin. Hij knoopt weer een praatje aan met de bewaker. Af en toe gaat de poort open om een verzorger binnen of buiten te laten. De gids gebaart dat ik naast hem moet komen staan en kletst vrolijk verder. Dan opent de gids de poort voor ons en mogen we binnen komen. De gids legt uit dat ik zometeen de telefoon krijg aangereikt en dan moet uitleggen dat we vanavond terugvliegen en moet vragen of ik alsjeblieft de Royal Bengal Tiger mag bekijken. Kennelijk is de directeur van de dierentuin gebeld en die krijg ik nu aan de lijn. Ik moet beloven om de dieren niet lastig te vallen omdat ze op zondag rusten en ja hoor, dan mogen we gewoon naar binnen!
Ik ben verward. Ik ben stomverbaasd. Ik vind het gênant, omdat alle andere mensen niet binnen mogen. Ik weet het even niet …. Onze gids aarzelt geen moment en sleept ons mee langs alle dieren. Die zitten er niet allemaal even riant bij en soms is het ronduit zielig hoe ze in een kooi zitten.
Nadat we ons rondje gemaakt hebben geven we de bewaker bij de poort als dank een fooi en we banen ons een weg naar buiten door de mensen die daar nog steeds voor de poort staan. Is dit nu de VIP behandeling die je krijgt als je beroemd bent? Ik weet nog steeds niet wat ik er van moet vinden. Leuk om toch de tijgers te zien, maar vreemd om zo voorgetrokken te worden.
Foto's
