Te paard op safari
Limpopo
Zuid-Afrika
Saskiahamminga
Te paard op safari
Daar hobbelden we met de 4x4 het terrein van onze accommodatie voor de komende dagen op: Ant's Nest in het Waterberggebied. Deze kleinschalige lodge ligt in een groot en heel bijzonder prive natuurreservaat. Wilde dieren en maar liefst 45 paarden leven hier samen. Nu hebben wij niet echt iets met paarden, maar daarentegen wel met wilde dieren...De lodge ligt op de route en lijkt ons door de vele dieren ook geschikt voor onze zoon, dus... begeven we ons een paar dagen tussen de paarden. We zien de dieren overal rondlopen, en zien ze zelfs naast een paar neushoorns, heel dichtbij de lodge.
Bij het ontbijt de volgende morgen wordt ons direct de vraag gesteld: "Willen jullie paardrijden, en zo ja, hoe laat?" Verschrikt kijken we elkaar aan. Paardrijden? Maar dat is niet de bedoeling! We kunnen hier toch ook op wandelsafari, of in een open jeep? "We kunnen alle 3 niet paardrijden" antwoord ik verontschuldigend, "dus dat is eigenlijk niet het plan". Onze eerste en laatste ervaring met paardrijden was op Vuurland, wat werkelijk schitterend was, maar waar de gauchos nu nog van op de grond liggen te rollen van het lachen en mijn man nog maanden een pijnlijke herinnering aan heeft gehad...
"No worries, you don't need to have any experience" stelt de ranger ons gerust; "de paarden zijn heel rustig en vriendelijk, en ze kennen de weg. En er gaan 2 gidsen met jullie mee". "Maar wat als we een neushoorn tegenkomen, of een groep buffels?" Wederom stelt de ranger ons gerust dat de dieren elkaar kennen. Hoe zeer we ook tegenstribbelen, hier gaan we niet onderuit komen.
Een uur later passen we de caps, en kijken we toe hoe 3 paarden gezadeld worden. Een beetje angstig, maar ook giechelend kijken we elkaar aan: "Gaan we dit echt doen?" En ja hoor, een kwartiertje later stappen we in een mooi rijtje, een beetje onwennig, de bush in. Onzeker achter ranger Sewkwiri aan. Ranger Lotte sluit de rij.
Na een paar minuten en wat heen en weer schuiven in het zadel beginnen we ons op ons gemak te voelen. Kijk, dit is best cool. En dit kunnen we! Trots kijken we elkaar aan en speuren tussen de bomen naar wild. Al snel zien we een aantal gnoe's en impala's. We kijken onze ogen uit; de dieren zijn totaal niet onder de indruk van ons en grazen onverstoord door. De paarden lopen los in dit gebied en zijn dus totaal geen onbekende voor de dieren die hier leven. Halverwege stoppen we even voor wat drinken en genieten van het schitterende uitzicht op de omliggende heuvels van het Waterberggebied.
"Look, giraffe tracks, shall I follow them?" wijst Sewkwiri op een gegeven moment. Gaaf, giraffen! "Let's do it!" reageren we opgetogen. De ranger waarschuwt ons wel dat we dan echt door de bush gaan en dus op moeten passen voor takken en doorns. Hij heeft niets teveel gezegd: we gaan dwars door de bosjes, moeten regelmatig bukken om niet achter een tak te blijven hangen en lopen een aantal fikse krassen op van de scherpe doorns.
Na zeker een half uur speuren en sporen volgen zien we de giraffen voor ons: wat gaaf! Zo dichtbij, en zonder het veilige gevoel van een auto om je heen voelt dit best vreemd. Rustig lopen de giraffen van ons weg, en we laten ze gaan.
Wat een geweldige ervaring.
De mannen worden ondertussen een beetje overmoedig en vragen Sekwiri of we in draf, of misschien zelfs in galop, mogen. "Nou...jongens...is dat wel zo'n goed idee?" slik ik. De ranger reageert blij verrast en spoort zijn paard aan om in draf te gaan. Onze paarden volgen enthousiast. Staan, zitten, staan, zitten, herinner ik me. En het gaat eigenlijk best. Na een paar honderd meter zijn we bezweet en moe, en houden we weer in. Wat geweldig om in dit landschap dit avontuur met elkaar te beleven. Onvergetelijk.
De volgende morgen bij het ontbijt krijgen we dezelfde vraag: "Do you want to go horse riding today?"
En uit 3 monden tegelijk klinkt opgetogen in koor: "Yes, we do!"
Foto's
